Dhampiers?! (Voltooid)

Hoofdstuk 49

De ramen staan wagenwijd open, er ligt bloed op de grond en op het bed, alles is verschoven, het nachtkastje van Kim ligt op de grond en Kim en Sophie zijn nergens te bekennen.

'THOMAS!' Roep ik half huilend. Ik hoor zijn voetstappen op de trap en zie hem het hoekje om rennen.

'Wat is er aan de hand sweetie?' Vraagt hij bezorgd.

'K-kijk!' Roep ik stotterend terwijl ik naar de kamer van Kim en Simon wijs -die sinds kort samen slapen in twee aparte bedden omdat Maud en Bart per sé samen wilden slapen-.

Thomas loopt naar de kamer waar ik net panikerend tien stappen vandaan heb gezet. Zijn mond zakt open. Hij loopt terug naar mij en trekt me in een knuffel. Hij gaat voor me staan en zijn ogen doorboren zich in de mijne. In zijn ogen is angst, woede en een snufje bezorgdheid te zien. Ik haal trillerig adem en vertel met moeite dat ik het ook niet weet. Hij zucht en laat zich langs de muur naar beneden zakken terwijl de eerste tranen over zijn wangen kruipen. Nu pas besef ik me dat de rest nog van niks weet.

'Tho?' Vraag ik nog steeds huilend.

'Wat?' Vraagt hij bot. Hij kijkt geschrokken naar me op.

'Sorry zo bedoelde ik het niet. Ik ben gewoon bang dat er iets ergs is met Kim en Sophie.' Ik knik begrijpend.

'We moeten naar beneden en het de rest vertellen.' Thomas knikt en samen lopen we naar beneden. De wii is uitgezet en iedereen zit op de bank te kletsen. Er is een goede sfeer die Thomas en ik gaan verpesten. Robin ziet ons binnenkomen en als hij mijn blik ziet kijkt hij geschrokken. Al snel is het stil en zijn alle blikken op mij en Thomas gericht.

'Hebben jullie gehuild?' Vraagt Maud terwijl ze ons onderzoekend aankijkt. Ik knik langzaam en loop naar de bank. Ik plof tussen Liv en Simon in en voel alle ogen nog steeds brandden op mijn huid.

'K-Kim, z-ze is w-weg.' Breng ik stotterend uit.

'Hoe bedoel je weg?' Vraag Bart.

'Weg als in weg verdomme!' Roept Thomas terwijl hij boos op de bank slaat.

'Thomas rustig.' Probeert Liv hem te kalmeren.

'Wat is er gebeurt?' Vraagt Simon die zich nu op mij richt.

'I-Ik weet het niet. Ik wilde Kim en Sophie wakker maken maar ze waren weg.'

'Sophie ook?' Vraagt Robin. Ik knik snikkend.

'Het nachtkastje was omgegooid, de ramen stonden wagenwijd open en overal lag bloed.' Zeg ik daarna. Ik kijk op en zie dat iedereen me geschrokken aankijkt behalve Thomas. Hij zit intussen mokkend op de bank. Hij hecht zich snel aan mensen. Bij Robin of Bart had hij hetzelfde gereageerd. Ookal zou je dat niet zo snel van hem verwachten.

'Ik wil naar de kamer. Ik wil het met mijn eigen ogen zien. Misschien zijn er sporen.' Zegt Simon. Ik kijk hem bang aan.

'Als je niet mee wilt hoeft het niet, rustig maar.' Zegt Bart die de angst in mijn ogen ziet. Ik knik.

'Ik ga mee.' Zegt Maud.

'Ik ook.' Robin en Thomas sluiten zich aan.

'Weet je het zeker?' Vraag ik aan Thomas. Het is nogal een gewaagde vraag als je ziet hoe boos hij is.

'Nee.' Zegt hij twijfelend.

'Blijf maar bij Amber en Liv. Dan ga ik wel mee.' Zegt Bart terwijl hij Thomas een schouderklopje geeft. Uiteindelijk knikt hij en komt hij naast me zitten. Hij trekt me in een knuffel als de rest -op Liv na- naar boven loopt.

-

Na een half uur zijn ze nog niet terug.

'Moet er niet iemand gaan kijken?' Vraagt Liv.

'Ik ga wel.' Ik sta op en loop naar de deur van de gang.

'Weet je het zeker?' Vraagt Liv weer. Ik knik.

'Doe voorzichtig.' Waarschuwt Thomas me. Ik glimlach kort en loop dan de trap op. Angst overspoelt me. Maar ik moet dit doen.
Ik loop de kamer in en zie iedereen zoeken.

'Wat doen jullie? Jullie lopen rond als een kip zonder kop.' Zeg ik met moeite om mijn lach in te houden. Maud kijkt op.

'We zoeken naar aanwijzingen. Misschien ligt ergens een briefje ofzo.' Ik knik begrijpend.

'Ik help wel.' Er wordt geglimlacht en iedereen gaat weer verder met waar ze mee bezig waren.

Okay Amber. Jij kan dit. Je loopt rustig rond. Kijkt in wat kastjes en laatjes. Je vind niks engs. Misschien was Kim of Sophie wel gewoon ongesteld en komt het bloed daarvandaan. Was Kim boos en heeft ze alles overhoop gegooid, is ze weg gegaan naar het park en is Sophie haar gaan zoeken. Niks aan de hand.

Terwijl ik mezelf probeer te kalmeren loop ik naar het nachtkastje dat op de grond ligt. Ik trek het laatje open. Op nachtcrème, een foto en een kruik na, niks.

Zie je! Niks aan de hand.

Ik kijk onder het bed.

Wat sokken die in de was moeten, een boek, schoenen en een tijdschrift.

Is dit waar ik me zorgen om heb gemaakt?

Ik sta op en dan valt mijn oog op het kussen.

Nee toch zeker?!

♡☆♡☆♡☆♡☆♡☆♡☆♡☆♡☆♡☆♡☆♡☆

TAMTAMTAM
CLIFFHANGER!!!
Wat denken jullie dat Amber ziet? Ik ben echt benieuwd!
Let me know!
Volgend hoofdstuk ik hoofdstuk 50! Hoofdstuk 50 is een XL hoofdstuk!
Ik maak jullie alvast nieuwsgierig! Haha!
X
Imke