Dhampiers?! (Voltooid)

Hoofdstuk 24

We zijn twee dagen verder. Iedereen heeft goed gerust en we gaan zo verder met de missie. Iedereen heeft nog een uurtje voor zichzelf. Ik lig op de bank een beetje tv te kijken.

Ik heb helemaal geen beelden van Fabian meer gezien. Levi denkt dat het komt omdat het hem alleen in de onderwereld lukt om in spiegels en ramen te verschijnen.

Iemand pakt de afstandsbediening en zet de tv uit. Ik kijk op en zie Thomas grijzend staan. 'Wat is er?' Vraag ik lachend. 'Kom mee!' Zegt hij hij trekt me van de bank af en gooit me over zijn schouder. Ik gil van plezier en spartel met mijn benen.

Hij zet me neer voor onze slaapkamer deur. 'Ben je er klaar voor?'

'Ik denk het?'

Thomas opent de deur en ik loop naar binnen. Al snel blijf ik staan. Om het bed heen liggen allemaal rozenblaadjes en kaarsjes. Het licht is gedempt en er staat zachtjes muziek op.

Ik voel twee vertrouwde armen om me heen en ik draai me op. Hij glimlacht onzeker.

'Hoe vind je het?' Vraagt hij twijfelend.

'Super! Te gek! Geweldig! Amazing! Gaaf! Mega vet!' Gil ik uit. Ik druk mijn lippen op de zijne en hij lacht tegen mijn lippen aan. Hij legt zijn handen op mijn heupen en ik de mijne in zijn nek. Hij vraagt om toestemming en ik geef hem die gelijk.
We liggen op het bed. Ik in zijn armen. Hij kriebelt door mijn haar, ik word daar altijd zo rustig van. Jammer dat we nog maar een half uur hebben. Ik ben best zenuwachtig voor de missie.

We zitten met z'n alle in de tuin. 'Zullen we dan maar?' Vraagt Maud. Ik knik en zie de andere hetzelfde doen.

Dan staan we weer voor de kerk in de onderwereld. Ik krijg nog steeds de kriebels als ik hier loop. Het is hier zo ongezellig altijd.

'Het lijkt me slim als we bedenken hoe we dit gaan doen. Het is niet niks en we moeten wel boven komen.'

'We moeten onze krachten toch gebruiken?' Vraagt Bart. Simon en Liv knikken.

'Wat nou als Amber haar water gebruikt, Kim dat bevriest, wij erop gaan staan en Robin ons omhoog blaast met lucht?' Stelt Levi voor.

Kim en Robin knikken. Nu zijn alle ogen op mij gericht. Ik slik en knik dan ook.

We gaan klaar staan en ik neem diep adem. Adem in, adem uit. Adem in, adem uit. Ik concentreer me op het vocht in de lucht, wat zich langzaam samen voegt. Ik stuur het richting de grond maar zorg dat het deze niet raakt.

'Toe maar Kim.' Zegt Levi.

Kim concentreert zich op het water. Ik voel het steeds kouder worden. Niet alleen het water maar ook mijn vingers. Mijn vingers en handen kleuren rood. Het begint pijn te doen.

'Thomas, jij hebt toch vuur?' Hij knikt.

'Wil je mijn handen verwarmen? Ze doen pijn van de kou, omdat ik het water voel, voel ik dus ook de kou.' Thomas knikt en concentreert zich op mijn handen terwijl ik het water voel en zie bevriezen. Ik voel mijn handen steeds warmer worden en kijk dankbaar naar Thomas.

'We kunnen op het ijs gaan staan. Het is nu sterk genoeg om er niet door heen te zakken.' We knikken en stappen voorzichtig op het ijs. Ik stop met mijn kracht te gebruiken. Als het water is nu ijs. Maar Kim moet wel doorgaan om te zorgen dat het niet ontdooit.

'Robin ga je gang.' Liv geeft hem een snelle kus en Robin concentreert zich op de wind. Ik voel beweging komen in het ijs. Ik pak Thomas zijn hand vast en hij knijpt er zachtjes in. Ik sluit mijn ogen vanwege mijn hoogtevrees. Thomas legt zijn andere hand op mijn heup en ik leun tegen hem aan.

Ik open mijn ogen en kijk naar beneden. Ik slaak een gilletje waardoor ik Robin uit zijn concentratie haal. De wind gaat weg en we zakken met volle vaart naar beneden. Robin herpakt zich snel en we gaan weer omhoog. Levi kijkt me boos aan. Ik klem mijn armen om Thomas heen en mijn schouders beginnen te schokken. Tranen lopen mijn ogen uit en het shirt van Thomas word nat. Hij maakt rustgevend rondjes over mijn rug met zijn vinger.

Als ik uitgehuild ben is het nog maar en klein stukje. Ik knijp mijn ogen stevig dicht.

'We zijn er.' Zegt Thomas na een tijdje. Ik open mijn ogen en zie dat we boven bij de kerk staan.

'En nu?' Vraag ik voorzichtig.

'De aanwijzing zoeken?'

'Joh! Zo dom ben ik ook weer niet.' Zeg ik rollend met mijn ogen.

'Ik denk dat we-'

'Daar!' Roept Maud. Ze wijst naar de top van de kerk. Ze wil erop klimmen maar Levi houdt haar tegen.

'Zou je dat wel doen?'

'Ja! We moeten die aanwijzing hebben en we hebben genoeg trainingen gehad. Ik kan dit.'

'Oké dan.' Geeft Levi toe.

Maud klimt op de top van de kerk waar ze iets begint te lezen. Ze klimt terug naar ons.

'Gaat het nog?' Vraag ik aan Kim en Robin die nog steeds bezig zijn. Ze knikken en ik besluit ze niet meer te storen.

'Oké luister goed. De diamant bevindt zich in de diepste kelder van de Kerk.'

'Zullen we een andere keer verder gaan? Robin en Kim zullen uitgeput zijn als we nu nog verder zouden gaan met de missie.'

'Is goed.' Stemt Bart in. Thomas knikt ook.

Robin laat de wind iets minder worden en langzaam dalen we.

Als we beneden zijn stappen we van het ijs af en gaan we naar de mensheid. We komen thuis aan en Bart en Liv laten Levi uit. Ik kruip gelijk mijn warme bed in.

--------------------------

Haai!

Leuk?
Reactie?
Vote?

Mensen, belangrijk nieuws: ik hou van de boeken van FloortjeHoran !!! Ik zou het leuk vinden als je een kijkje neemt bij haar boeken!
Je krijgt sowieso geen spijt want haar boeken zijn super leuk!

Dan nog iets belangrijks...
Ik vraag me af of jullie dit boek nog wel leuk vinden? Ik krijg weinig reacties in vergelijk met het aantal lezers. Ik steek hier veel tijd in dus als jullie tips hebben om het beter te maken wil ik dat graag horen! Ik zou het fijn vinden om te weten waar ik voor schrijf, voor lezers die het leuk vinden.
Maar doordat ik niet weet of jullie het wel leuk vinden, word het schrijven van dit boek ook minder leuk...
Ik ga sowieso nog door! Dit is niet het einde! Maar ik wilde het even zeggen!

X
Imke