Dhampiers?! (Voltooid)

Hoofdstuk 41

Amber!
Jij kan dit!
Jij moet de nieuwe leider van de groep worden.
Jij moet doen waar ik niet meer toe in staat ben.
Jij moet mij vervangen.
Zorg ervoor dat de vampiers deze strijd niet zullen winnen.
Wat er ook gebeurd.
Jij bent de enige die de Dhampiers nog kan redden.
Jij bent het.
Doe het voor mij.

Ik schrik wakker. Mijn hoofd is bezweet en Thomas' bruine ogen staan bezorgd. Ik adem diep in en uit. Dit was eng. Thomas slaat zijn armen om me heen en trekt me weer achterover. Hij draait ons om zodat ik op hem lig. Hij streelt mijn zijn hand door mijn haar.

'Rustig schatje, het is nu allemaal voorbij. Ik ben bij je. Je bent veilig nu.' Fluistert hij in mijn oor. Ik knik en sluit mijn ogen.

Eindelijk ben ik rustig. Ik heb mijn ogen nog steeds gesloten.

'Ga maar weer slapen.' Fluistert Thomas zachtjes. Ik knik en leg mijn hoofd op zijn borst. Ik luister naar zijn hartslag totdat ik weer in slaap val.

-

Ik open mijn ogen. Ik lig nog steeds op Thomas. Ik til voorzichtig mijn hoofd op om te kijken of hij al wakker is.

'Goedemorgen schoonheid.' Zegt hij glimlachend.

'Goedemorgen.' Zeg ik terwijl ik mijn hoofd weer op zijn rug leg.

'Gaat het weer een beetje?' Vraagt Thomas lief. Ik knik.

'Wat was er? Als je het niet wilt vertellen hoeft het natuurlijk niet.'

'Tuurlijk wil ik het vertellen.' Ik rol van Thomas af en ga in kleermakerszit zitten. Thomas doet hetzelfde en kijkt me verwachtingsvol aan.

'Ik droomde dat ik in een grote witte kamer zat. Alles was wit. Opeens ging er een portaal open. De geest van Levi kwam binnen lopen. Hij zei dat ik de nieuwe leider moest worden. Dat ik de enige was die de Dhampiers kan redden. Dat de vampiers niet mogen winnen en dat we het voor hem moesten doen. Na die woorden vertrok hij door het portaal waardoor hij ook naar binnen was gekomen. Ik bleef alleen achter in de witte ruimte. Het voelde zo echt.' Zucht ik. Thomas knikt begrijpend.
'Zou het iets betekenen?' Vraag ik voorzichtig.

'Ik weet het niet. Misschien kunnen dode Dhampiers contact opnemen met levende Dhampiers? Ik denk dat we het vanmiddag moeten vragen in de onderwereld.' Zegt Thomas. Ik knik. Daar heeft hij gelijk in. We weten nog lang niet alles over het Dhampier zijn. Het is nog best ingewikkeld.

'Zullen we gaan ontbijten?' Vraagt Thomas lachend als hij mijn buik hard hoort knorren. Ik lach ook en knik.

'Dat lijkt me een erg goed plan! Zo te merken heb ik het nodig!' Thomas springt uit bed en gaat gehurkt voor me staan.

'Spring maar op mijn rug!' Dat laat ik me geen twee keer zeggen. Ik spring van het bed op zijn rug. Thomas begint rondjes door het huis te rennen.

'WOHOE!!!' Roep ik enthousiast. Thomas rent de keuken in en stopt bij de tafel.

'We zijn gearriveerd op plaatst van bestemming.' Zegt Thomas met een deftige stem. Ik grinnik en spring van zijn rug af.

-

'Zullen we dan maar naar de onderwereld gaan?' Vraagt Kim twijfelend.

We zitten met z'n alle in de woonkamer. Iedereen is rustig. Niemand durft iets te zeggen. Iedereen staart stil voor zich uit.

'Het zal wel moeten.' Verbreekt Robin de stilte.

'Laten we dan maar gaan.' Zegt Maud.

'Amber? Tel jij af?' Vraagt Bart. Alle ogen zijn nu op mij gericht. Ik knik.

'3, 2 ,1!' Op 1 drukt iedereen op het knopje van de onderwereld. Wie weet wat ons daar staat te wachten.

♡☆♡☆♡☆♡☆♡☆♡☆♡☆♡☆♡☆

Sorry guys!
Hij is korter dan normaal!
Maar ik vind dit eigenlijk wel een mooi einde voor dit hoofdstuk.
En het is weer een extra update!
WHOOPWHOOP!!
X
Imke