Dhampiers?! (Voltooid)

Hoofdstuk 2

Ik zit weer in de kamer bij Levi. 'Wat is je keuze?' Ik denk nog even snel na. 'Ik doe het.' Levi lacht. 'Mooi! Zo'n goede vechter als jou kunnen we wel gebruiken. Je krijgt een horloge waarmee je naar de onderwereld kan gaan. Via dit horloge kunnen we je ook oproepen. Bijvoorbeeld als de vampieren ons of de mensen aanvallen. Je word in een groepje geplaatst waarmee je je trainingen vogt en waarmee je wordt ingezet als dat nodig is. Morgen leer je je groepje kennen. En vanmiddag word je gebeten. Het klinkt heel pijnlijk maar dat is niet zo, het kietelt maar verder voel je niks.'

Na het gesprek werd ik naar een kamer gebracht. Het zag eruit als een ziekenhuis. Er lagen dhampieren met gaten in hun handen, dhampieren zonder een arm of been. Allemaal waren ze zwaargewond. Ik werd naar een klein kamertje gebracht waar ik moest wachten op ene Maya, zij zou me bijten waardoor ik een echte dhampier zou worden.

Ik kijk om me heen. Ik schrik van de deur die opengaat. Er staat een meisje van ongeveer 20 jaar. Ze geeft me een hand. Ze zegt dat ik me moet ontspannen. Ik doe mijn best maar dat valt niet mee. Ze doet haar mond open en kijkt me smakelijk aan. Haar tanden zijn gewoon, behalve haar hoektanden. Die zijn mega groot. Langzaam komt ze dichterbij. Ik doe mijn ogen dicht. Ik voel haar adem in mijn nek, ik krijg er kippenvel van. Dan bijt ze in mijn nek. Levi had gelijk, het kietelt een beetje.

Na vijf minuten laat ze me los. Ze bedankt me en loopt weg. Ik word meegenomen door twee dokters. Ze leggen me in een bed en rijden me naar een grote zaal. Er zijn meer dhampiers/mensen die hetzelfde hebben meegemaakt als wat mij is overkomen. Ze liggen allemaal te slapen. Ik volg hun voorbeeld.

Als ik wakker word heb ik een horloge om mijn linker pols, dat is vast het horloge waar Levi het over had. Er komt een dokter naar me toe. Hij legt me uit hoe het werkt. Ik krijg een briefje mee met een gebruiksaanwijzing zodat ik niet vast kan komen te zitten in de onderwereld of in de mensheid.
De dokter loopt weg. Ik lees de gebruiksaanwijzing nog eens goed door. Ik volg de instructies en klik op een knopje waar MH opstaat. Dit moet mensheid betekenen. Ik zie een felle flits. Ik doe mijn ogen dicht.

Als ik mijn ogen weer open doe ben ik weer in het donkere steegje. Ik kijk op mijn nieuwe horloge naar de tijd. Het is kwart over acht. Als ik snel ben, ben ik nog optijd op school. En met die gedachte stap ik weer op mijn fiets.