Het Blauwe Licht

H.5 Vervangen?!

Toen Koningin Celia de grote zaal waar de bruiloft gehouden zou worden binnen wou lopen, werd ze tegen gehouden door Frederic. "Maar Koningin Celia! Wat doet u nou hier?"

De Koningin keek Frederic fel aan. Als blikken konden doden had Frederic hier nu niet meer gestaan. Ze was duidelijk niet blij voor Koning Roland, om precies te zijn was ze helemaal niet blij met deze bruiloft. Aan haar reactie was dit dan ook duidelijk te merken. "Hoe bedoeld u?! Ik verblijf hier al meer dan drie dagen!"

Frederic keek haar verbaasd, maar tegelijkertijd ook geschokt aan. Was dat echt zo? Met zweetdruppels op zijn voorhoofd, bang voor wat voor een reactie er verder nog komen zou, antwoordde hij haar spijtig: "H...Het spijt ons dan zeer om te zeggen dat wij daarvan niet op de hoogte waren....."

Gelukkig voor hem kwam er geen relaas van kwaadsprekende woorden uit haar mond. In plaats daarvan wierp Koningin Celia nog een kwade en verwaande blik op Frederic en liep vervolgens de zaal in. Waarschijnlijk had niemand haar aanwezigheid echt opgemerkt. Zo plotseling als ze was verschenen was ze ook weer in de menigte van gasten opgegaan.

Expres was ze zo ver mogelijk achterin de zaal gaan zitten. Onder de ceremonie wist ze niet goed hoe ze zich nou precies voelde, ze had verschillende gemengde gevoelens. Was ze nou zo boos dat ze het wel uit kon schreeuwen? Of zo verdrietig dat ze wel dagen lang kon huilen? Ze wist in ieder geval niet of iets in alle rijken, of zelfs iets op de hele wereld haar nu nog zou kunnen verblijden.

~*~

Onder de ceremonie had nog iemand er niet bepaald vrolijk bij gezeten. Het was Kaya. Met een chagrijnige bui zat ze naast haar twee nieuwe familieleden: Prins Zack en Prinses Minessa. Ze had in het dorp vele verhalen over hen gehoord, maar had hen nog nooit in het echt gezien. De eerste indruk van deze twee had haar niet veel goeds gedaan. Beide zagen ze er, voor haar gevoel, net zo bekakt en arrogant uit als alle andere rijke mensen hier. Nooit zou ze hier tussen gaan passen, dat kon voor haar gevoel niet. Ze voelde zich opgesloten, benauwd en vreemd. Ook had Kaya alweer de wind van voren gekregen toen ze een domme opmerking maakte over de jurk die ze aan moest trekken bij de bruiloft ceremonie. Helaas voor haar had ze uiteindelijk haar zin niet gekregen. Ze moest en zou, van de hofdames, de verschrikkelijke roze jurk met witte roosjes aantrekken.

"Tsss... En dat moet een dame voorstellen?" Had een van de hofdames tegen de andere dames gezegd terwijl Kaya er gewoon bij zat. Waarschijnlijk werden er hier op het hof al wel meer dingen over haar rondgebazuind, maar het maakte haar allemaal niets meer uit. Van haar mochten ze over haar zeggen wat ze wouden, het boeide haar toch vrij weinig. Niets of niemand zou haar ooit kunnen veranderen, alleen zij zelf. Maar dat toegeven? Nee, daar was en bleef ze te koppig voor.

~*~

Na de trouwceremonie, die voor Kaya en Koningin Celia wel een eeuwigheid leek te duren, waren de prachtige witte paarden alweer voor de koets gespannen en stonden ze klaar voor vertrek. De nieuwe Koninklijke familie zou een kort tochtje door het zwaluw dorp maken. De koning zou daarna meteen een toespraak in het dorp houden. Nadat Kaya in de koets was gestapt, moest ze plots weer denken aan haar afspraak met Marth voor vanmiddag. Ze kon hem maar niet vergeten, hij was immers haar beste vriend... Als hij nou maar niet boos op haar zou zijn over dit alles, als hij het nou maar begreep... Ze besloot dat als ze hem zou zien, ze hem alles uit zou leggen. Hij zou het vast wel begrijpen. Had ze gedacht. Hierna gleed haar blik naar het landschap, dat zich ver voor haar uitstrekte.

Vrijheid dat was wat ze wou.

~*~

De mensen uit het dorp hadden het nieuws, dat Alina was getrouwd met koning Roland, al snel gehoord en besloten een grote parade voor te bereiden. Overal in het dorp werden straten prachtig versierd. De mensen waren dolenthousiast, de Koning kwam naar het dorp! Het nieuws kwam uiteindelijk ook Marth ter oren.

"Dus dan hebben we vanaf nu prinses Kaya!" Had Marth gniffelend tegen zichzelf gezegd, terwijl hij vanaf Kaya's huis naar de oude herberg was gewandeld. Eenmaal daar aangekomen had hij zich helemaal geen zorgen meer gemaakt over het project dat hij die middag met Kaya had moeten maken. In plaats daarvan voelde hij zich erg opgetogen. Prinses Kaya, dat klonk als de slechtste woordcombinatie ooit!

"We zullen zien..." Voegde hij, met een brede glimlach, fluisterend aan zijn gedachte toe.

"We zullen zien..."