Het Blauwe Licht

H.19 Weg ermee!

Kaya had nu officieel besloten: Ze ging weg. Wanneer niemand op haar lette zou ze onopgemerkt samen met scarlet vertrekken. Ze zou naar het BarreWoud trekken om mogelijk meer te weten te komen over het vergeten volk en haar amulet.

Uiteindelijk had Marth zich ook aangekleed en was hij naar de eetzaal gegaan om te ontbijten. De tafels waren al gedekt en tot Marth's verbazing zat niet alleen zijn moeder aan tafel maar ook de mysterieuze man.... Wie was hij toch? En wat kwam hij doen? Al gauw werd zijn gedachte onderbroken door Siërra die hem vriendelijk groette. "Goedemorgen prins Marth!" Zei ze vriendelijk. "Goedemorgen." Groette Marth vriendelijk terug. Nu keek de mysterieuze man op, dus die jongen was de prins?

Het was rustig in het kasteel, te rustig... Kaya had er een slecht voorgevoel bij, maar besloot van de rust te profiteren om zo onopgemerkt weg te komen. Vlug had ze een aantal spullen die waarschijnlijk wel van pas zouden komen ingepakt. Toen ze het boek in had gepakt verwachte ze dat haar tas het zou begeven door het gewicht van het boek, maar dit gebeurde niet. De tas was op een of andere manier ineens Super ligt geworden, alsof er helemaal niks in zat. Kaya had hiervan alleen maar profijt gehad. Met een behendige zwaai gooide ze haar tas uit het raam en sprong er zelf lenig achteraan. Haar jurk had ze voor vertrek nog snel omgewisseld voor haar rijkleren. Wel had ze haar jurk voor de zekerheid ingepakt, misschien kwam deze haar nog wel van pas.

Marth had plaats genomen aan de ontbijttafel tegenover de mysterieuze man. Waarschijnlijk waren zijn moeder en de man met een ingewikkelde bespreking bezig geweest aangezien zijn moeder plots zei, "We praten dit later wel even privé uit..." Marth had hun hierop beide vragend aan gekeken maar beide hadden ze zijn blik geprobeerd te ontwijken. Doordat de mysterieuze man zijn blik ontweek, zag Marth plots iets vreemds onder de zwarte kap van de man vandaan komen... Het leek wel een oor, een oor van een wolf of een ander wild beest....

Kaya was verbaasd dat er nog steeds niemand boos of bezorgd op haar af was komen rennen. Ze besloot om voorzichtig te gaan kijken of de stalmeester misschien wel in de stallen was. Toen ze bij de stallen aankwam wist Kaya niet wat ze zag. Daar, recht voor haar stond de stalmeester, of beter gezegd zijn stambeeld! Kaya besloot om het kasteel in te gaan, en ook daar trof ze iedereen van de hofhouding totaal versteend aan. Van haar ouders, broertje en zus was geen spoor te bekennen!

Na het ontbijt ging Marth meteen naar de bibliotheek van het kasteel. Hij wist honderd procent zeker dat hij een wolven oor onder de kap van de man had gezien, hij wou hier meer van weten, zo snel mogelijk! Op een of andere manier kwam het hem bekend voor.... En wat moest zijn moeder in hemelsnaam met deze vreemde, wraakzuchtige man? Marth wou de waarheid, en als ze deze niet gewoon aan hem wouden vertellen dan deed hij zelf wel onderzoek!

Ondertussen dat Marth druk in de bieb opzoek was, zat zijn moeder samen met de man weer in de zitkamer... "Goed werk, nu iedereen op het kasteel versteent is kunnen we over naar stap twee..." Sprak de koningin met een mysterieuze glimlach op haar gezicht. De man knikte hier alleen maar op, moest hij haar gaan vertellen dat niet iedereen op het kasteel was versteend...? Nee, hij zou het voor zichzelf houden, want zeg nou zelf hoe zou een kind nou zijn plannen kunnen stoppen?