Het Blauwe Licht

H.30 Het Blauwe Zwaard

Vlug fladderde het boek zo ver mogelijk van het paard vandaan. De vochtige mist deed de bladzijden van het boek opkrullen.

Zo vlug als het kon vloog het door de wild door elkaar groeiende planten in het BarreWoud. Het boek had jaren lang alleen in een stoffige oude kast gestaan. Nu had het eindelijk de kans om vrij te zijn.

Dit had het boek wel te danken aan Kaya, zij had het boek na zoveel jaar uit de kast gehaald en geopend. Het was bijna nog nooit iemand gelukt om het boek te openen. Dat kwam omdat hij erg koppig was en vond dat alleen de machtigste magiërs en tovenaars hem aan mochten raken.

Maar Kaya... Zij had iets... Iets speciaals...

Het boek had toen zij hem aanraakte een grote mysterieuze kracht gevoeld, een kracht die erg speciaal en zeldzaam was. Vooral voor een meisje van haar leeftijd.

Toen het boek merkte dat Kaya weg was, had het zich dan ook erg eenzaam en beledigd gevoeld. Zijn doel was nu dus om Kaya terug te vinden en haar te helpen waar hij maar kon.

Nadat het paard hem uit de zadeltas had gegooid had hij een speciale kracht gevoeld. Een kracht die hij uit duizenden, nee uit miljoenen herkende.

Het was Kaya! En ze was in de buurt!

*

Ondertussen diep onder de grond, waren Kaya en Nori lang op weg. ze liepen op een hoog tempo door de donkere tunnels, niet wetend waar ze nou eigenlijk echt naar opweg waren.

Nori had geprobeerd een kleine fakkel te maken, na veel inspanning was het haar gelukt, maar helaas durde het niet lang voordat het licht weer doofde..

Even later hadden ze geen last meer gehad van het duister. Dit kwam niet alleen omdat hun ogen eraan gewend waren, merendeel omdat Kaya's amulet plotseling een warm, blauw schijnsel af was gaan geven.

Tot Kaya's verbazing werd het schijnsel steeds warmer. Het werd zelfs zo warm dat je het beter heet kon noemen...
Het leek wel alsof haar amulet iets op het spoor was, alsof er een erg sterke kracht in de buurt was...

Kaya had de neiging het amulet zo snel mogelijk af te doen en het van haar af te gooien, voordat ze zich zou verbranden! Helaas kon dit niet en moest Kaya onder de brandende hitte van het amulet lijden.

Nori liep voorop, maar merkte al snel dat Kaya steeds verder af begon te dwalen.
"Gaat het wel..? " vroeg Nori Kaya voorzichtig.
" ja... Het gaat wel... denk ik... " Bracht Kaya Moeizaam uit.

Nori keek Kaya bezorgd aan." Dat betwijfel ik.."

*
Voorzichtig liep Marth op het vage, lichtblauwe schijnsel af.
wat zou het toch zijn?

Marth's ogen waren ondertussen al wat meer aan het duister gewend, maar nog steeds moest hij goed uitkijken waar hij liep aangezien er overal brokstukken van het kapotte plafond lagen.

beschermend liep Rocco vlak achter Marth. De draak voelde dat er iets niet klopte...

Langzaamaan liep Marth het schijnsel tegemoet. Hij voelde een kracht die steeds sterker werd naarmate hij dichterbij kwam.

Rocco keek ondertussen behoedzaam om zich heen. Deze plek beviel hem niet...
zouden de zwarte draak en zijn berijder soms toch nog in de buurt zijn...?

Nietsvermoedend liep Marth steeds dichter naar het schijnsel toe. Nu was hij al zo dichtbij dat hij de warmte van het schijnsel kon voelen.

Naarmate hij dichterbij kwam werd het schijnsel feller en warmer... Of beter gezegd heter.

Plots schoot er een felle bliksemschicht naar binnen door de opening in het dak. Rocco probeerde de schicht te ontwijken, maar helaas lukte hem dit niet!

Marth was zo geobsedeerd door het blauwe licht dat hij niet merkte wat er om hem heen gebeurde.

Gelukkig voelde de draak zich nog goed. Het enige wat er met hem aan de hand was, was dat hij zich niet meer kon bewegen.

Hij was Verlamd!

precies op dat moment kwamen de zwarte draak en zijn berijder de grote zaal binnen...

De man schrok van de aanwezigheid van Marth. Hij had in eerste instantie alleen maar de draak gezien.

Toen hij zag dat Marth in de buurt van het zwaard kwam, schrok hij nog erger!

"Die snotaap en zijn draak zijn ons vast gevolgd!" fluisterde de man tegen zijn zwarte draak. aan zijn stem was duidelijk te horen dat hij niet bepaald vrolijk was...

Hij was, Samen met zijn zwarte draak, de bewaker van het zwaard. Jaren geleden was hij uitverkoren om het zwaard met zijn leven te beschermen.

Dat was volgens de "Grote Raad" erg noodzakelijk. Als het zwaard in verkeerde handen zou komen, zouden er verschrikkelijke dingen kunnen gebeuren.

De man ging er daarom ook van uit dat Marth het zwaard vast niet voor zichzelf zou houden. Kortom, hij moest voor iemand werken!

Voorzichtig trok de Man zijn lange, gouden zwaard en sloop vervolgens op Marth af.

Niets of niemand zou ooit zo gemakkelijk tussen hem en het zwaard in komen!

*
Nog steed fladderde het boek door het woud. Het voelde de kracht steeds sterker worden. Dit betekende dat Kaya in de buurt moest zijn.

Steeds dichter begon het boek bij de grond te zoeken. De kracht bleek toch echt daar vandaan te komen....

Het boek fladderde uitgeput boven een grote plas modder. Nu was de kracht super sterk.

Het boek was verbaasd, hoe kon Kaya daar nou in de buurt zijn? Het boek besloot nog ietsje lager te gaan vliegen....

nog ietsje lager...

Het boek was uitgeput... Heel uitgeput...

Als het nou maar eventjes kon rusten...
Maar hij was zo dichtbij...

Voor hij het wist kon hij zijn eigen gewicht niet meer dragen. Hij viel.

Recht in de SinkModder...