Het Blauwe Licht

H.14 Wraak

Toen het uitgebreide ontbijt voorbij was, was er voor iedereen nog een korte bijeenkomst. Minessa keek vlug of ze Ethan ergens kon vinden, toen ze hem niet kon vinden keek ze of ze Kaya of Marth zag, maar ook van hen was geen spoor te bekennen. Toen Kaya, Marth en Ethan later pas binnen kwamen lopen, vroeg Minessa zich af wat ze gedaan hadden. Kaya bedankte Marth en Ethan nog snel voordat Minessa Ethan ineens meetrok.

Eerst waren de Prinsen en prinsessen appart met elkaar aan het praten maar al snel werd het één groot groepsgesprek. "Hebben jullie het al gehoord....?" "Ze zijn terug!" "Waar komen ze vandaan?" Opeens begonnen alle aanwezigen door elkaar te praten maar al snel kwam het tot één punt. "Hebben jullie het al gehoord? Ze zijn terug!" Sommige prinsen en prinsessen keken elkaar vragend aan. "Wie bedoelen jullie? Wie zijn terug?" Vroeg Kaya. Een jongen met krullende rode haren antwoordde: "Nou ja... We weten niet precies wie of wat het zijn... Maar het blijkt dat er een paar nog onbekende wezens in het BarreWoud rondzwerven en zo te merken zijn ze ergens op uit!" Sommige die nog niet van dit nieuws hadden gehoord reageerde hier geschokt op. "Ik heb gehoord dat ze op wolven lijken en alles wat ze tegenkomen verslinden!" Zei een jongen met op zijn schouders hangende blonde haren. "Nietes! Het zijn bloeddorstige trollen!" Riep een meisje met luidruchtige stem. "Echt niet! Het zijn slechte bloeddorstige wolf magiërs! Schreeuwde een ander er weer overheen. Het duurde niet lang of iedereen begon hun vreemde zelfverzonnen wezens uit te schreeuwen naar elkaar.

Frederic stapte de zaal binnen en maande iedereen tot stilte. Toen het eindelijk stil was vroeg hij wat er wel niet allemaal gaande was. Samen legden de kinderen uit wat voor een vreemde geruchten er rondgingen over de vreemde, slechte wezens uit het BarreWoud. De oude hof kanselier kon hier hard om lachen. "Geloven jullie dat nou echt?" Vroeg hij aan de stomverbaasd kijkende kinderen. "Ik heb in mijn hele leven nog nooit zoiets doms als dit gehoord, en geloof me, ik leef al héél lang!" De kinderen waren beledigd door deze opmerking, maar al snel vroeg de jongen met de rood krullende haren: "Wel, als u dan al zoooooo Oud bent, hoe was het dan bij de dinosauriërs?" Iedereen in de zaal lachte, maar ondertussen was de hof kanselier al met een rood hoofd weggelopen.

Siërra keek verbaasd op toen Koningin Celia ineens met een fles wijn en een mand vol brood de kamer binnen kwam lopen. "Koningin?" Probeerde Siërra. "Geen woord Siërra, houd alsjeblief je mond voor deze éne keer!" Bromde de Koningin tegen haar dienst meid. "Als je dan tenminste nog iets nuttigs wilt doen, pak dan onze koffers maar in!" Snel haastte Siërra zich naar de koffers om deze in te gaan pakken. Plots voelde ze dat er iets tegen haar aan gegooid werd. Het was een groot bruin brood. "Je ontbijt." Zei de koningin nors. Snel pakte Siërra het op en stak het in haar mond terwijl ze verderging met inpakken. "Ik moet een wraak actie verzinnen! Ik moet die bijdehante koning eens een lesje leren! Niet alleen omdat hij op het laatste moment weigerde te trouwen, nee ook omdat hij mij telkens weer voorschut heeft gezet!" Bulderde de Koningin. "D....-Denkt u nou echt dat wraak de beste oplossing is...?" Zei Siërra voorzichtig. De koningin keek haar woedend aan. "Natuurlijk weet ik dat! Alleen wraak is op dit moment de beste oplossing! We hadden lang en gelukkig kunnen leven samen, we hadden zelfs de baas kunnen zijn over één groot superieur rijk! Maar nee hoor, hij trouwt liever met een domme trien uit het dorp!" Siërra probeerde de koningin te kalmeren, maar ondertussen hadden ze niet door dat iemand hun vermakelijk aan het afluisteren was....

(BarreWoud, een mooie maar onheilspellende plek. zie afbeelding.)

Ps. Dit is wel een stem waard, toch?