Het Blauwe Licht

H.46 Voortgang..?

"Het is niet jouw schuld.... Jij kan er niets aan doen, toch?" Vroeg Ethan terwijl hij Nori aankeek.
"Het spijt me echt heel erg... Maar ik weet het gewoon niet meer..." Nori zuchtte diep. "Zou je het me kunnen vertellen..? Ik bedoel waarvan wij elkaar zouden moeten kennen...?"

Ethank knikte instemmend. "Oke, maar dan moeten we wel een aantal jaar terug in de tijd..."
Nori keek hem vol belangstelling aan en wachtte rustig af wanneer hij zou beginnen met praten.

"Toen je hier met Kaya aankwam vond ik je er al zo bekend uitzien. Ik wist zeker dat we elkaar ergens van kende, alleen wist ik even niet zo snel waarvan..." Hij keek haar aan en glimlachte. "Maar nu wel weer."

"Hier, onder de grond bevinden zich al jaren lang vier verschillende dorpjes. Iedereen kende elkaar goed en iedereen was vriendelijk tegen elkaar. Nou ja... bijna iedereen..." Nori keek hem even verbaasd aan. "Wat heeft dit met onze ontmoeting te maken?" Vroeg ze.

Ethan gaf geen direct antwoord. Inplaats daarvan vervolgde hij zijn verhaal. "Afgezonderd van alle dorpjes leefde een kleine familie. Iedereen beweerde dat ze vervloekt waren. Ze noemden ze ketters of zwarte heksen."

Nori keek verbaasd en geschokt tegelijk. "Gaat dit over mijn familie..?"
Ethan zuchtte. "Ik ben bang van wel." Zei hij, waarna hij zijn verhaal weer vervolgde.

"Na het baren van een dochter werden de roddels en geruchten alleen maar erger. De mensen uit de dorpen vonden dat er iets aan die vervloekte familie gedaan moest worden."

"En toen?" Vroeg Nori.
Ethan keek haar aan. Kon ze zich dit echt niet meer herinneren?
"Toen... Toen besloten ze een list te verzinnen om de familie weg te krijgen. Het dochtertje, dat nu ongeveer zes jaar oud was, lokten ze op een dag ver de tunnels in. Ze hoopten dat het meisje zou verdwalen en vervolgens voor eeuwig zou verdwijnen zodat er een flinke ophef zou komen en ze de familie met een list weg konden krijgen..."

Even schoot een een vage herinnering door Nori's hoofd, maar even snel als hij gekomen was, was hij ook weer verdwenen.

"Gelukkig..." Voor Ethan verder ging met zijn verhaal keek hij Nori kort aan. "Gelukkig is dat niet gebeurd."
Toen pas drong het tot Nori door; zij was het meisje dat Ethan bedoelde!

*

Marth en Kai kletste wat bij. Zowel over dagelijkse dingen als over onrelevante dingen. Marth vertelde Kai niet alles, hij hield expres wat dingen achter omdat hij het gevoel had dat Kai dat ook deed... Gelukkig kwam hun gesprek al snel ten einde en kwamen ze weer ter zake.

"Hoe komen we hier weg?" Vroeg Marth. "Geen idee" Antwoordde Kai. "Ik mag hier dan al wel een hele tijd ziten, maar ik heb de uitgang nog steeds niet gevonden, anders was ik hier ook allang niet meer."

"O" Antwoordde Marth flauwtjes. Hj wist niet zo goed hoe hij hierop moest reageren. Eigenlijk was zijn vraag ook gewoon stom geweest. Hij had dit antwoord kunnen verwachten.

Om het weer goed te maken zij hij dan ook: "We moeten een magische-transportatiezone zien te vinden..."

"Magische transportatie- wattes?" Vroeg Kai zich hardop af.
"Een magische-transportatiezone." Herhaalde Marth. "Dat heeft die man me zelf gezegd."

"Die man...? Maar waarom zou 'Die man' jou een hint geven om hier weg te komen? Wil hij soms dat jij ontsnapt?"

"Geen idee."

"O. Nou zo klinkt het wel."

Even bleef het stil. Toen verbrak Kai de stilte. "Denk eens goed na. Herken je die gast niet ergens van..? Of misschien kent hij jou ergens van..?"