Het Blauwe Licht

H.11 Het Feest

Toen het feest eenmaal was begonnen had Kaya er helemaal geen zin meer in. Eerst moest ze alle andere Koninklijke en adellijke gasten verwelkomen.
Al snel werd Kaya doodmoe van alle mensen gedag wensen en handen schudden. Dat haar haar verschrikkelijk jeukte van de krulspelden werkte ook niet echt mee.

Toen de koning en koningin het feest officieel wilde starten, kwamen er nog snel twee andere gasten binnen gerend.

Kaya's mond viel open van verbazing. Recht voor haar stond Koningin Celia, Samen met Marth! Ze maakten ieder een kleine buiging naar elkaar en schudde vervolgens elkaars hand.

Toen het feest in volle gang was, kwamen Marth en Kaya al snel op elkaar af lopen. "Marth!? Wat doe jij nou hier? Ik dacht dat....." Kaya kon haar zin niet eens afmaken. Marth keek haar lachend aan. Was ze echt zo bezorgd om hem? "Dat is een lang verhaal! Maar we hebben toch alle tijd, dus zal ik het je wel vertellen."

Marth en Kaya liepen naar het balkon. Marth vertelde vol enthousiasme wat hij die dag allemaal beleefd had. Kaya kon wel lachen om Marth's manier van vertellen.

Minessa stond een eindje verderop met Ethan te praten. Ethan bleek er niet zoveel aan te vinden. Toen Minessa dus even niet oplette sloop Ethan onopgemerkt weg. Ethan besloot eens een praatje te gaan maken met de nieuwe jongen en natuurlijk met de nieuwe prinses.

Vastberaden liep hij naar het balkon toe en groette Kaya en Marth vriendelijk. "Aangenaam, mijn naam is Prins Ethan van de ZuiderStrandEilanden."

Ethan maakte een kleine buiging voor Kaya en Marth. Maar Kaya gebaarde Ethan dat hij weer omhoog mocht komen. "Dat is niet nodig hoor, maar we hebben elkaar toch al ontmoet?" Zei Kaya. "Maar nog niet persoonlijk, het leek mij dus wel zo netjes om mij nogmaals voor te stellen." Antwoordde Ethan hier op.

Nu wendde Marth zich tot Ethan. "Wel dan, aangenaam ik ben Marth." Ethan moest een beetje lachen om de lompe buiging die Marth maakte. Ze praatten samen nog wat en maakten er uiteindelijk een hele gezellige avond van.

~*~

Toen Minessa merkte dat Ethan weg was, was ze razend. Maar toen ze zag met wie hij stond te praten kon ze haar woede niet meer binnen houden. Ze liep naar een balkon aan de andere kant van het kasteel en schreeuwde het uit van woedde. Hoe durfde dat kind haar vriendje af te pakken?

Kaya had nog nooit zo'n gezellige avond gehad. Ze was haar jeukende haar en knellende jurk hierdoor totaal vergeten.

Toen Kaya iets te drinken voor haar zelf en haar vrienden wou gaan halen, kwam ze Minessa tegen. Ze stond met een chagrijnig gezicht een beetje in een hoek te staan en naar Ethan en Marth te staren die het samen blijkbaar heel gezellig hadden.

"Hoi Minessa, kom je anders gezellig bij ons zitten?" Stelde Kaya haar voor. "Waarom zou ik? Jullie hebben het de hele tijd toch al zo gezellig gehad zonder mij!" Zei Minessa geïrriteerd. "Nou, dan niet, maar dan moet je daar ook niet zo chagrijnig en arrogant blijven staan!" Reageerde Kaya terug. "Wat!? Hoe durf je mij arrogant en chagrijnig te noemen!? Ik ben helemaal niet Chagrijnig en al helemaal niet arrogant!"

Kaya schrok een beetje van de reactie van Minessa en liet vervolgens per ongeluk de drie bekers met rode bessensap over Minessa's witte jurk vallen. Minessa werd nu echt zo boos dat ze helemaal rood aanliep, boos naar de deur van de grote balzaal liep en deze met een klap dichtgooide.

Marth en Ethan hadden alles gezien ze wouden naar Kaya toelopen om te vragen wat er gaande was, maar voor ze het wisten was Kaya al achter Minessa aan de zaal uit gerend.