Het Blauwe Licht

H.37 Ondergrondse Kerker...

Langzaam opende Kaya haar ogen en keek om haar heen. Waar was ze?

Verbaasd keek ze de kamer rond. Ze lag op een groot zacht bed dat in de hoek van de rechthoekige kamer stond.

Boven haar, in het midden van de grote kamer, hing een prachtige met edelstenen bezette kroonluchter. Ook de muren van de kamer waren bezet met prachtige lichtgevende paarse en witte edelstenen.

Naast de deur van de kamer stond een groot bureau waar allemaal edelstenen en gereedschap op lag. Ook lag er een dik boek met afbeeldingen van verschillende soorten edelstenen op het bureau, er waren verschillende aantekeningen bij gemaakt.

Kaya keek haar ogen uit. Ze had nog nooit zo'n mooie kamer gezien!

Maar... Hoe was ze hier gekomen? Het laatste dat ze zich kon herinneren was dat Ethan hen was komen redden van die reusachtige Aardwurm...

Plots werd er op de deur geklopt. "Kaya? Ben je al wakker?" Hoorde ze een stem aan de andere kant van de deur zeggen.

"Eehhh... Volgens mij wel..?" Antwoordde Kaya een beetje dromerig.

Plots ging de deur open. Het was Ethan.

"Hey, hoe gaat het nu met je?" Vroeg Ethan aan Kaya terwijl hij met een dienblad met een dampende kop soep erop binnenkwam.

"Nu je het zo zegt... Ik voel me goed... " Antwoordde Kaya.
Het was waar, ze voelde inderdaad niets meer van haar hoofdpijn en benauwdheid.

"Mooi zo!" Sprak Ethan terwijl hij Kaya de kop dampende soep aanrijkte.
Kaya pakte deze dankbaar aan, zette de kom meteen aan haar lippen en dronk de inhoud er gulzig uit.

"Dan heb ik alleen nog een vraagje...  Wat komen jullie hier doen? En hoe zijn jullie hier belland?" Vroeg Ethan terwijl hij Kaya vragend aankeek.

Kaya vertelde hem alles wat er was gebeurd. Over de verstening van het hof, de verdwijning van de koning, koningin en Zack en Minessa.
Ook vertelde ze hem over de ontmoeting met Nori en hoe ze zo samen terecht waren gekomen in de ondergrondse tunnels.

Ethan luisterde aandachtig naar wat Kaya allemaal had meegemaakt. "Je vriendin Nori vertelde me ook al zoiets..." Hij lachte bij de gedachte aan Nori. Ethan had moeite gehad om haar te volgen toen ze het verhaal vertelde, ze was gewoon iets te hyper geweest op dat moment...

"Over Nori gesproken, waar zijn zij en het boek nu eigenlijk? Ze zijn toch wel veilig hè!?" Vroeg Kaya.

Ethan moest een beetje lachen om Kaya's reactie. "Natuurlijk! Waarom zou ik hen in de tunnels achterlaten? Vrienden van jou zijn vrienden van mij!"

"Gelukkig..." Zuchtte Kaya opgelucht. Plots herinnerde ze zich iets. "Is Marth hier misschien ook?" Vroeg ze.

Op kasteel Hoogzucht hadden Ethan, Marth en Kaya namelijk afgesproken dat Kaya weg zou lopen en vervolgens naar Marth toe zou gaan waarna ze samen Ethan op zouden zoeken in het EdelsteenRijk...

"Nee, het spijt me Kaya, maar Marth is hier niet... Na ons vertrek vanuit kasteel Hoogzucht heb ik niets meer van hem vernomen..." Sprak Ethan een beetje teleurgesteld.

"Het geeft niets." Troostte Kaya hem, waarna ze vervolgde. "Het is mijn schuld, ik had hier niet naartoe moeten komen... Ik had gewoon naar het LuchtElvenRijk moeten gaan..."

Ethan schudde zijn hoofd. "Nee, het is niet erg! Je bent hier ook maar per ongeluk gekomen! En bovendien had je Nori ook niet ontmoet als je niet hierheen was gekomen!" Probeerde Ethan haar wat op te beuren.

Kaya zuchtte diep maar gaf toen toe. "Ja, je hebt gelijk... Maar toch... Het voelt alsof ik grote problemen heb veroorzaakt..."

Ethan moest toegeven. "Dat zou zo maar eens kunnen... Het zou zo maar eens door dat amulet van jou kunnen komen... Ik heb veel verstand van edelstenen, toen ik je amulet voor het eerst zag herkende ik het niet meteen, maar nu je hebt verteld wat er is gebeurt begint er bij mij ineens iets op te dagen..."

Kaya keek Ethan verwonderd aan. "Bedoel je dat je meer weet over mijn amulet...?" Vroeg ze nieuwsgierig.

Ethan knikte. "Ik denk het wel, ik zal het proberen uit te leggen, maar ik denk dat Nori en het boek daar beter ook bij kunnen zijn."

*

Vermoeid opende Marth zijn ogen. Meteen voelde hij de duizeligheid toeslaan. Wankelend kwam hij overeind en probeerde hij een stukje te lopen.

Waar was hij? En waar was Rocco, zijn draak? En nog beter, hoe kwam hij hier weg?

Onderzoekend keek Marth in het rond. Hij bevond zich in een grote schemerige ruimte. Het was er koud, heel koud, Het leek wel of het steeds kouder werd...

Marth staarde ver voor zich uit. In eerste instantie zag hij een eindeloze schemerige vlakte, maar al snel keek hij omhoog en ontdekte hij een bevroren stenen plafond.

Hoe was hij hier beland?

Hij had werkelijk geen idee.

Plotseling bedacht Marth zich iets. Had hij het zwaard nog wel?! Snel voelde hij aan zijn riem.

Gelukkig, het zat er nog.

Voorzichtig trok hij het uit de schede om te kijken of het niet beschadigd was. Gelukkig voor hem was er niets met het zwaard aan de hand, het was nog tip top in orde.

Behalve...

Er miste iets aan het zwaard... Er zat een gat in de vorm van een hart in het handvat van het zwaard.

Was dit al zo? Of had hij de steen die er had moeten zitten kwijt gemaakt...?

Marth had geen tijd om daarover te gaan piekeren. Hij moest hier zo snel mogelijk weg zien te komen, straks zou hij nog doodvriezen!

Marth zuchtte diep en begon aan zijn wandel tocht. Hij dacht aan Kaya en aan de afspraak die ze hadden gemaakt...

Zou ze nu misschien al in het LuchtElvenRijk zijn?

------------------------------------------------

Beste lezers,

Daar ben ik weer met mijn geklets! Maar deze keer heb ik een vraagje voor jullie...

Ik ben wel een beetje benieuwd of jullie tot nu toe al een favoriete karakter hebben? Zo ja, wie is het dan? En waarom?

Ik zou het erg leuk vinden als jullie dat zouden willen vertellen!

Tot ziens tot het volgende hoofdstuk!