Het Blauwe Licht

H.20 vreemde volkeren

Al snel had Kaya haar zoektocht naar haar ouders, broertje en zus gestaakt en had ze Scarlet gezadeld, klaar om te vertrekken. Nogmaals had ze nagedacht over het briefje dat in haar croissant had gezeten. Waarschijnlijk had de dader van de verstening deze in haar ontbijt gestopt, aangezien iedereen die normaal in de keuken werkte nu nog versteent in bed lag... Maar wat bedoelde de dader met 'Zoek het zelf uit!'? Hoe diep Kaya ook in haar geheugen groef, ze kon geen antwoord vinden op deze vraag... Ze had een nieuw doel, uitvinden hoe het kon dat de hofhouding was versteend, en tegelijkertijd zoeken naar enige sporen van het vergeten volk en de waarheid achter haar amulet.

"Eindelijk!" Riep Marth door de bibliotheek. Na uren zoeken had hij eindelijk het boek dat hij zocht gevonden."Ssst!" Maande de bibliothecaris hem tot stilte. Marth moest lachen om het gezicht dat de bibliothecaris hierbij trok. Al snel had hij zijn concentratie teruggevonden en had hij het boek 'Vergeten volkeren en meer' opengeslagen. Net toen hij het zoeken wou opgeven, kwam hij bij de juiste pagina aan.

Kahorenieten:

De Kahorenieten zijn een oud, vergeten volk. Slechts een enkeling weet nog van hun bestaan af, aangezien deze mensen zich graag afzijdig houden. De mensen van dit volk zijn half mens, half wolf. De mannen staan bekend om hun scherpe zicht, de vrouwen om hun scherpe gehoor. Oorspronkelijk komt dit volk uit het NevelGebergte, maar op den duur werden ze ook al snel in het BarreWoud gesignaleerd.

Ondanks deze tekst in het boek wist Marth niet of de mysterieuze man überhaupt weleens een van deze mensen was. Maar aangezien Marth niets anders over mysterieuze figuren met wolven oren kon vinden, besloot hij om het er voorlopig maar bij te houden dat de man een van de mensen van dit volk was.

Behendig sprong Marth van de verhoging die voor de boekenkast stond af. Hij zou opzoek gaan naar nog meer informatie over het Kahorenieten Volk. Plots stapte de hofkanselier de bibliotheek binnen. "Prins Marth, uw moeder, de Koningin verzoekt u om zo snel mogelijk naar de binnenplaats van het kasteel te komen." Sprak hij op plechtige toon. Na deze woorden keek Marth verbaasd op. Wat was er aan de hand...?

Ondertussen was de middag al genaderd. Op de rug van Scarlet gezeten galoppeerde Kaya door de vrije natuur. Geruisloos woei de wind door haar lange haren, Kaya had zich nog nooit zo vrij gevoeld. Al snel naderde ze het BarreWoud, nu snapte Kaya al snel waarom het woud het BarreWoud werd genoemd. Nog nooit in haar leven had Kaya zo'n onheilspellende plek als deze gezien. De grond voelde modderig en drassig aan ook stonk deze heel erg. Een vreemde donkere nevel overheerste het gebied. Kaya hoorde overal vreemde geluiden, ze kon deze niet goed thuisbrengen door de dikke, donkere nevel die er hing. Plots begon Scarlet paniekerige sprongen te maken. Kaya kon haar evenwicht niet meer bewaren en viel uiteindelijk van Scarlets rug af, vol met haar gezicht in de modder. Toen Kaya haar hoofd weer optilde was Scarlet verdwenen... Plotseling schrok Kaya op, hoorde ze dat goed? Het leek wel of ze een wild beest op haar af hoorde komen! Paniekerig probeerde Kaya met haar benen uit de modder te ontsnappen. Nee hè! Ze zat vast! En het ergste was nog dat ze in de modder wegzakte!