Just Another Story

CHAPTER NINE

CHAPTER NINE

<Terrence’s POV>

“Knight...”

Hmmm. Princess?

“Knight...”

~

“Mr. Morris..”

“Terrence.. Terrence..” Naalimpungatan ako. Minulat ko ang mata ko para makita kung sino ang nagsasalita.

“Gwen?” Nakatulog pala ako sa table ko.

“Eto oh. Coffee.” awww. :”)

“Andito kasi  ako kanina pero natutulog ka. Eh ayaw naman kitang gisingin..”

“..tapos nung bumalik ako, tulog ka pa rin, so.. ayan, pinagtimpla kita ng coffee..” Ang sweet niya naman. Paano ko pa pipigilan ang feelings ko sa kanya? >.<

“Thank you.” :)

“Basta ikaw.” :)

Talaga? Hahaha. Nagising naman ako sa sinabi niya. Ang totoo, di ko na kelangan ng coffee, siya pa lang gising na gising na ako. :D

Bigla siyang naging seryoso. “Sir, eto na po pala ‘yung mga sulat na pinaprint niyo. You just need to sign these and ipapadala ko na po siya after.”

Nakakatawa naman ‘to. Hahaha. Ang weird kung bigla-bigla na lang siyang magpapalit ng role. From being a friend to being an employee.

Pinilit ko din maging seryoso. “Okay. Just leave it here. I’ll just call you if they’re ready for mailing.”

“Okay, sir. I’ll be just.. outside.” She smiled. God! If she keeps doing this, i don’t know. Di ko na talaga alam.

Lumabas na siya. Pinapasaya niya talaga ako. I think being just her friend would be enough.

*beep beep beep beep*

Ring ~ ring ~

Ang tagal naman sumagot ni Mia.

“Hello, sir?” Sa wakas, sinagot niya din.

“How was it? Did you ask her already?”

“Oww. I was just checking through her papers with the human resource office.”

“And?”

“Everything’s fine. I just need to ask her. Just need to check if she’s planning of staying with us.”

“Ok. Good. Keep me posted.”

“Okay, sir.”

******

“Sir.” Lagi ko na lang siya pinapatawag. Well, dapat masanay na siya. Siya naman ang magiging assistant ko.

“Here. They’re ready for sending.” Kala mo sinong professional. Hahaha.

“Ah! Ok. I’ll be sending these.” Paalis na siya.

“Gwen..” Lumingon siya.

“After sending those letters, be back right away.”

Tinaas niya ang isang kilay niya. “Tinatarayan mo na naman ba ako?” Tanong ko.

“Ha! Hindi ah!” Ang defensive naman. “Kung may ipapagawa pa po kayo, sabihin niyo na lang po ngayon, para magawa ko na. Mukhang importante po eh.”

“Well. Not really. Kelangan ko lang ng kasama kumain ng lunch.” :)

“Lunch?” Tumingin siya sa watch niya.

<Gwen’s POV>

“Di ka pa naglulunch? Eh anong oras na, quater to 2 na. Kumain ka na.” Sabi ko sa kanya. Baka malipasan pa ‘to at mas mabaliw.

“Yep. Di pa. Ang dami ko kasing ginagawa.” Simpleng sagot niya. Nakakainis naman eh. >.<

“Kumain ka na. Kung tatapusin ko pa ang gagawin ko, eh matatagalan pa ako.” Naku naman! Bakit niya pa ba ako hihintayin?

“Tama. Kaya bilisan mo na. Alis na. Di ako kakain kung di mo ako sasamahan.” Aii. Talaga lang oh. Pasaway! Pangiti-ngiti pa siya. Eh! Asar! Pag sumakit tyan neto, ako pa masisisi.

“Okay! Alis na ako. I’ll be back!” Kelangan kong magmadali. Iiiish. Bakit niya ba ako pinag-aalala?! >.< Double time, Gwen! Go go, Gwen!