Just Another Story

CHAPTER TWENTY-SIX

CHAPTER TWENTY-SIX

<Gwen’s POV>

He kissed me. O_O Lumaki nga ang mata ko. Haha. Alam ko, parang di niya ako hinalikan kanina sa office sa reaction ko nuh?

“Don’t dare hide.” Sabi niya. “Kelangan mo ng masanay, Gwen.” Masanay? I blinked my eyes faster than normal.

“Masa..nay??”

“Uhm, oo. Tayo na diba?” Tayo? OMG >.< Megablush :””””””>

“Tay-yo?” Ngumiti siya. Parang natatawa nga siya eh.

“Aside ba sa pagblush, effect din yang one-word language mo?”

“Ehhh?” yan lang talaga nasabi ko. Considered ba yan na word?

“So, tayo na?” I’m loving this word. Tayo.

Tatanggi pa ba ako? Haha. Eh, mahal ko naman siya. Sobra. Obvious na obvious na nga sa nangyayari sa akin. “Hmm.” Sabay tango ko.

“Talaga?” Ang saya niya.

“Oo.” Sagot ko. Di ko din mapigilang ngumiti.

Tumayo siya at nagtatalon. “Yes! Wooohooooo!” Tumigil siya at umupo sa tabi ko. “So, dapat di ka na nahihiya sa akin.”

“Eh, bakit naman?”

“Bakit? Kasi pag nahihiya ka sa akin, iniiwasan mo ako. And I don’t really like it when you that.”

“Eh, kasi.. don’t be so sweet.”

“But I love being sweet with you.” Sagot niya. Grabe, ang sweet niya. Kilig much! :”>

“Then, don’t be so close ‘coz you’re making it hard to breathe.”

“But I need to be close to you as much as I need to breathe.” Argh! You’re getting cheesy.

“Urgh! You’re not helping. Can’t you see how red I am?”

“Yes. You’re red as a tomato.”

Tatakpan ko na sana ‘yung mukha ko pero.. “Ooops. You can’t.” Aaaaaaay! “Gwen. Okay lang naman sa akin na nagbblush ka. It’s cute.” Waaaaaaaaah. >.< Nadagdagan pa ata ‘yung pagkapula ko.

“Hindi magtatagal, masasanay ka din. Ako lang naman ‘to.” Tama siya. Masasanay din naman ako.

“Fine.”

“Good. Then, may be we can eat. Nagutom ako sa’yo.” I feel myself blush, again. Why? Sabi niya nagutom ako sa’yo. Hindi ba parang iba? Haha. Right! Ako na ang malisyosa. Tss.

“I’ll cook. What do you want?” Tumayo na ako para pumunta sa kitchen.

“Well, you. But for dinner, I’ll go with spaghetti.” Blush ulit. Sira-ulo talaga ‘tong si Terrence. Kalma lang, Gwen. Dapat masanay na ako.

“K. Umayos-ayos ka kung ayaw mo lagyan ko ng maraming sili ang sauce mo.”

“Woa.” Tinaas niya ang dalawang kamay niya. Alam niyo ‘yung ginagawa ng taong sumusuko sa pulis. Hahaha. Tapos lumapit siya. “I don’t like spicy things, unless it’s you.”

“Whatever.” Sira-ulo talaga. Tumalikod na ako at naglakad papunta sa kitchen. “Don’t flirt with me, okay?”

“Hahaha. Why?” Why? Kasi.. Natatakot ako. Baka kung saan tayo makarating. And I’m not ready. And I don’t think I can say no.

“I can’t stand it.” Di naman ako naglie diba? It means exactly the same sa nasa isip ko. Shorter version lang.

“Okay. It takes two to tango. Kung ayaw mo, useless naman na gawin ko pa, diba?” Nasa kitchen na kami now. Tumingin ako sa kanya. I can’t read his expression. Parang may something kasi sa pagkakasabi niya.

“I’ll just go to my room. May tatapusin lang ako na work.” Tapos umalis na siya. Di naman siguro kami nag-aaway nuh? Tsss. Don’t overthink. May gagawin lang talaga siya. Magluluto na lang ako. :)

<Terrence’s POV>

“She can’t stand it?” I can’t really believe her. Hindi ako galit sa kanya. I’ll try to understand her as much as I could.

“Terrence, di lang siya sanay.” Sabi ko sa sarili ko.

“Tama.. tama.” I just need to patient with her. Wait, anong date today? Tiningnan ko ang phone ko.

“August 4.” I’ll keep that in mind.

******

*Knock knock

Sumilip siya. “Can I?” Nilapitan ko siya then offered my hand to her. She accepted it then I ushered her inside.

She looked around. “Ang ayos ng room mo.”

“Thanks.”

“Ahh, nga pala. Ready na ‘yung food. I hope you’re hungry.” I just need to be patient. Nguimiti ako.

“I’m starving. Let’s go.” I grab her hand then we went down to the kitchen.

******

<Gwen’s POV>

“What is it?” Nagulat naman ako kay ma’am Mia. Andito ako sa may cooler nakatambay.

“Ang ano po?”

“Why are you smiling?” Eh?

“Di naman po ako nakasmile?” Tinaasan ako ng kilay.

“Anong hindi? Abot tenga nga yang ngiti mo.” Umupo siya sa tabi ko.

“So? Any good news?” Wah? Di ko pwede sabihin sa kanya diba? I mean, di namin tinatago pero ayoko ding ipagsabi.

“Tell me. Kayo na ba ni Sir Terrence?” What? May idea ba siya?

“Ha? Di noh.” Denial queen. Hahaha.

“Wag mo na itago sa akin. You can tell me. Alam ko namang gusto ka niya.”

“Alam mo? Paano?”

“Duh? Ang obvious ni sir. And tinanong ko siya dati at inamin niya din naman.”

“Obvious? Bakit di ko man lang napansin? Kung di niya sinabi, di ko malalaman.” Grabe. Nagpakahirap pa akong mag-isip.

“Kasi ikaw, napakahardcore mo. Kung ahas lang ang pag-ibig, natuklaw ka na.” Makapagcompare naman.

“Eh di naman obvious.”

“Haha. Nakakatuwa ka talaga. So?” Taas baba yung kilay niya.

“Tss. Oo. Kami na.”

“Waaa! Kelan pa?”

“4 days ago.”

“4 days ago? ‘Yan ba ‘yung day na pinacancel ni sir kay Dina ang mga meetings niya?” Dina name ng secretary ni Terrence.

“Oo.”

“Woa! Di na ba nakapaghintay si Sir?” Yay! Ang dumi ng isip nito. Nagblush naman ako.

“Oh my gosh! Namumula ka..” Sigaw niya.

“HINDI.” Naku. Kung anu-ano pumapasok sa isip niya. “Nag-usap lang kami.”

“Weh? Di nga?”

“Oo nga po! Sinasanay pa namin ang sarili namin sa isa’t isa.”

“Hmmmm. Sabagay. Alam ko namang gentleman talaga ‘yung batang ‘yun. So, bakit ka andito? Bakit di mo siya kasama?”

“Nasa meeting po kasi siya.”

“Hindi ka niya sinasama sa meeting?” Nablush naman siguro ako.

“Once pa lang ako nakasama sa meeting niya. Sabi niya kasi di siya makapagconcentrate pag andun ako.” Eeeeeh. :”>

“At kinilig ka naman sa sinabi niya? Diba dapat inspired siya pag andun ka?” Oo nga nuh? “Sige, I’ll go ahead. Bumalik ka na din sa table mo at magtrabaho. Bawal special treatment dito.”

“Sige po.”

May point si ma’am Mia dun ah. Dapat nga inspired siya pag andun ako. Bakit siya distracted? Iiiiiiiish!

“Miss Gweneth, right?” Oh. Nakakagulat naman.