Just Another Story

CHAPTER THIRTY-EIGHT

 CHAPTER THIRTY-EIGHT

<Terrence’s POV>

Hayyy. Nakauwi na din. Nakauwi na kaya si Gwen?

Pumasok na ako sa bahay. Wow. Ang bango naman. Pumunta ako sa kusina. Andun siya nagluluto.

“If our love is tragedy, why are you my remedy?” ♪♫

Kumakanta siya, maganda pala boses netong babaeng ‘to? Hahaha. Good mood ata siya ngayon.

“If our love’s insanity, why are you my clarity?” ♪♫

“Good mood?” Tumigil siya sa pagkanta. Lumingon siya.

“Yep. Magbihis ka na at malapit na ‘tong maluto.” Tapos tumalikod na siya ulit. Umakyat na ako papunta sa room ko para magbihis at bumaba din agad. Pagbaba ko, ready na ang food sa table.

“This looks good.”

“Thanks. Sit down and eat.” Sabi niya sa akin at umupo na din siya sa tabi ko.

“Did something good happen?” Tanong ko sa kanya.

“Wala naman. Gusto lang kitang ipagluto para di ka masyadong magalit sa akin mamaya.” Sabi niya.

“You know you can’t bribe me with your food. Kahit sobrang sarap pa nila.”

“Tsss. Anyways, thanks for the compliment.”

After naming kumain ay pumunta na kami sa sala. Time to explain.

“Ready to speak?” tanong ko sa kanya. Tumango siya.

“So why are you keeping me as your dirty little secret?” Nagdikit ang dalawa niyang kilay.

“Dirty little secret? Here I thought you’re just my mystery man.” Tumawa siya. Umiling lang ako.

“Ganito kasi ‘yun Terrence. Diba kaya ako nagresign para I can have my career na separate sa’yo…”

“What’s that have to do with me? You’re on a different company now.”

“You’re right. Pero kasi this company, they want to get this contract of supplying this certain product for your company and if they realized that I know you, they will certainly give me favor and that will ruin the reason why I resigned in your company.”

“But you know you can’t hide this forever.”

“I’m not planning to hide it that long.” Sagot niya. Pero tama siya, siguradong guguluhin lang siya ng iba’t ibang company.

“Okay. I accept that.”

“Really? Not mad?”

“Yes. I’m not mad.”

“Uhm, Terrence.. ‘yung about kagabi. Sorry kung uminom ako.”

“It’s okay.” Sabi ko. Ayoko ng magalit sa kanya, nakakapagod. “Pero sa susunod kung gusto mong uminom, isama mo ako. Di mo ba alam na nag-alala ako.”

“Sorry na. Promise. Since kilala ka na nila, pwede ka ng sumama. Hmmm?” Tumango lang ako.

“So, are we good?” tanong niya.

“We are.” Sabi ko.

“Eeeeeeh. Kaya mahal na mahal kita eh.” Umaandar na naman ang kasweetan niya.

I pull her through her waistto get her really close to me. “Really?” Namumula na naman siya. But before I can kiss her, she kisses me. I smiled in her lips then kiss her back. I want to push her back on the sofa.