Just Another Story

CHAPTER TWENTY-EIGHT

CHAPTER TWENTY-EIGHT

<Terrence’s POV>

“Waaaaa. Ang ganda naman dito.” Sabi niya. She loves the sea, I guess. Ganito din siya last time nung pumunta kami sa tabing dagat.

Andito kami sa resto ngayon na nasa tabi ng dagat. ‘By the sea’ ang pangalan. Napakaobvious nuh? Hahahaha.

“If you like the place, you’ll love their food.” Sabi ko sa kanya.

“Ginugutom mo naman ako eh.”

“Di ka naman allergic sa sea food diba?”

“Definitely not.”

“Good. Gusto mo dun sa may labas?”

“Yep. Sasabihin ko pa lang nga sana sa’yo. Tara.” Hinila niya ako. Energetic niya ngayon ah.

“Good day, sir, ma’am..” sabi ng waitress. “May I take your order.. sir?”

“Just give us your best seller.” Tiningnan ko si Gwen, sama ng tingin niya kay ate waitress.

“Okay.. sir.”

<Gwen’s POV>

Nakita kong parating na ‘yung waitress. Ganyan ba talaga uniform nila? Tiningnan ko ‘yung ibang waitress, di naman nakaunbutton ang second and third buttons ng uniform nila ah. At bakit ganyan siya makalakad papunta dito sa amin?

“Good day, sir, ma’am..” Che! Tama ba na sa boyfriend ko lang siya nakatingin? Binati niya nga ako, pero parang for the sake lang. Kung laser lang mata ko, napugutan na ‘tong waitress.

“May I take your order.. sir?” ‘order.. sir?’ Ang landi mo. Tiningnan ko si Terrence. Nakasmile siya sa girl.

“Just give us your best seller.” Nakakainis. Tiningnan ko ulit ‘yung waitress.

“Okay.. sir.” Nakakainis.

“Gwen..” inabot niya ‘yung hand ko sa table. Hinila ko. Nilagay ko sa lap ko. “Oh? May nangyari ba? Ang ganda ng mood mo kanina tapos bigla na lang parang meron kang mapapatay sa tingin mo.”

“Ewan ko sa’yo.”

“Huyyy. Bakit ba? Tell me.”

“Eeeeeeeeeeeeh.” Ganito ako pag nagseselos, I think. Tulad last time.

“Hey, I know that tone. Don’t tell me, nagseselos ka dun sa waitress?”

“Eh, kasi ‘yung girl, obvious na nilalandi ka, tapos ini-entertain mo pa.”

“What? Nilalandi? Gwen, ano ka ba? Di ko man lang nafeel yang sinasabi mo. Teka nga, paano mo naman nasabi yan?”

Di ako nagsalita. Pabalik na ‘yung waitress eh.

“Here’s your order.. sir.” Pinatong niya na sa table ‘yung mga food. Nakatingin lang kami ni Terrence sa isa’t isa.

“Thanks.” Sabi niya dun sa waitress pero di siya tumingin sa kanya.

Nung malayo na ‘yung waitress…

“See?”

“See what?”

“Narinig mo ba paano niya sinasabi ‘yung ‘sir’? It’s obvious.”

“Di ko napansin, okay? Gwen, it’s our first date. Let’s not fight. Kahit magpacute pa sa akin ang ibang girls, so what? Di ko naman sila napapansin.” Tama siya. Ano ba problema ko?

“Sorry.” Sabi ko.

“It’s okay. Let’s forget about it. Here.” Sinubuan niya ako. I should trust him. Alam ko namang di niya ako lolokohin.

“Mmmm. Ang sarap naman neto.” Mabuti pang kalimutan na nga si ate waitress. Ayoko din naman masira ang first date namin.

“Told ya. You’re going to love them. Kaya kumain ka na dyan.”

“Di mo na ako kelangang sabihan, kakain na talaga ako.”

******

<Terrence’s POV>

“Sobrang nabusog ako. Ang sarap ng pagkain dito.” Sabi niya.

“I know. Dito kami pumupunta ni mama parati. Favorite niya ang place na ‘to. Kaya gusto ko na magustuhan mo din ang place na ‘to.” Parang nalungkot siya.

“Ahm, Terrence? Di mo ba sila namimiss?”

“Namimiss ko sila, lalo na si mama.” Nakita ko na mga mata niya na mas nalungkot siya. “Pero di na ako nalulungkot dahil andito ka na.” Ngumiti siya. “Kaya wag mo akong iiwan.” Sabi ko sa kanya. Malulungkot ako pag pati ikaw nawala.

Inabot niya ang kamay ko. “Wag kang mag-alala. Andito lang ako hanggang gusto mo.” Hanggang gusto ko? Iniisip niya ba na darating ang time na gugustuhin ko na iwan niya ako? Impossible.

“Kung ganun wala ka ng takas sa akin.” Natawa siya.

“Pwede ba maglakad-lakad muna tayo sa tabing dagat bago tayo umalis?” Yaya niya.

“Anything you like, my lady.”

Naglakad na kami papunta sa shore. Hawak-hawak ko kamay niya. Medyo mainit ang sikat ng araw pero she seems fine with it. Comfortable talaga siya sa ganitong place. She’s most beautiful when she’s with nature. The way the wind blow through her hair, kala mo nauutusan niya ‘yung hangin. Haha. Funny nuh? Ang gusto ko lang sabihin, ang ganda niya. Pag ganito siya, may naaalala akong isang tao. Pareho sila, they’re both as natural as the wind. Kung nasaan man siya, sana okay lang siya.

“Di ka ba naiinitan?” Tanong ko sa kanya.

Ngumiti lang siya. “Naiinitan. Pero gusto ko dito eh.”

Tinaggal niya ang shoes niya. “I hope okay lang sa’yo madumi paa ng kadate mo.”

“I don’t really mind.” Binitawan ko ang kamay niya. Lumapit siya sa dagat para maabot ng waves ang paa niya.

“Ahhhhhhh ~ Sarap ng feeling. Lamig ng water.” Nakatayo lang siya dun, tapos nakatayo lang din ako, tinitingnan ang likod niya. I really love her.

“Ready to go?” Lumingon siya. Kung may gaganda pa sa place na ‘to, ‘yun ay ang ngiti niya ngayon.

“Yep.” Lumapit ako sa kanya tapos binuhat ko siya. Alam niyo kung paano buhatin ng groom ang bride? Ganun.

“Terrence! Ibaba mo ako.”

“A-yo-ko.” Tumingin siya sa paligid tapos dun sa resto.

“Eh, nakakahiya. Baka pinagtitinginan na tayo ng mga tao.”

“Hayaan mo silang mainggit. Wala naman akong pakialam sa kanila.” Lagi niya na lang iniisip sasabihin ng iba.

Tahimik lang siya hanggang nakarating kami sa car. Binaba ko siya dun sa front seat. Namumula na naman siya.

“Alam mo, namumula ka na naman.” Sabi ko sa kanya.

“Alam ko, wag mo nang sabihin.” Di na naman siya nakatingin sa akin. Kaya hinalikan ko siya sa cheek. Nagulat siya, so napatingin na siya sa akin.

“I really find it cute when you’re blushing.. Except. Iniiwasan mong tingnan ako.”

“Hmmmm. Sorry.”

“It’s okay.” Ginulo ko buhok niya. “Masasanay ka din.” Pumunta na ako sa driver’s seat. “Eto oh.” Inabot ko sa kanya ‘yung tissue. “Punusan mo paa mo tapos isuot mo na ang shoes mo at aalis na tayo.”

“Thanks.”

Pagkatapos niya sa ginagawa niya eh umalis na kami.

“Saan tayo pupunta?” tanong niya.

“Just wait and see.”