Just Another Story

CHAPTER FOUR

CHAPTER FOUR

<Gwen’s POV>

“So, you think I’m hot, Gwenny?” Hinawakan niya ang chin ko at itinaas ito para nakatingin ako sa mukha niya. *shivers*

Nakatingin lang ako sa mga mata niya. Tapos bigla siyang ngumiti. ‘Yung ngiting nang-aasar. Argh! Baliw talaga to. Binitawan niya na ang chin ko.

“Lumabas ka na nga!” Pasigaw kong sabi sa kanya!

Tawa siya ng tawa. Ahhh. Grabe! Nagpose-pose pa siya sa may door. Sira talaga.

“Labas na!” Sabay bato ng unan sa kanya. Naiwasan niya. Umalis na siya. Pero rinig na rinig ko pa rin ang tawa niya. Iiiiissssshh!! Ano ba kasi Gwen? Itikum mo na lang kasi yang bibig mo. Argh!

<Terrence’s POV>

Grabe. Ang sungit talaga ng babaeng ‘yun. Hmm. Pero ano bang iniisip ko kanina?

*flashback*

“Umm, ms. Gweneth, right?” Mukhang natigilan siya.

“Ahh. Yes, sir.” Nakatingin lang ako sa kanya. Bakit ba mukhang takot siya? Iniisip niya bang magagalit ako dahil sa pagkakabanggaan namin kanina? Nakakatawa naman. HAHA! :)

“So you’re working here as..?” tanong ko. At mas kinabahan siya sa tanong ko.

“Uhmm, I’m here as a trainee.” Trainee pa lang siya? Pwede bang maging personal assistant ko ang isang trainee? Hmm.. I think I should ask Mia about this...

“Sir?”

“You’re still a trainee?” tanong ko. At bakit parang disappointed ako? And wait, bakit naisip na gawin siyang assistant ko? Dude, I think I’m already tired huh? Kakastart pa lang ng araw.

“Ah. Opo. May problema po ba dun?!”

At tinarayan niya na naman ako. Bagay talaga sa kanya ang miss sungit. I tried to compose myself.  “Oh. Nothing. Just wondering. So, maybe you could do this. Here. Photocopy all those papers and give manager Mia the copy and bring me back the original ones.”

Tiningnan niya lang ‘yun mga papers. Mukhang ang dami nga ng naibigay ko sa kanya.

“Is there a problem? Can’t you do it?” tanong ko sa kanya. Mukhang dapat bawasan ko ata.

“No, sir. I just don’t think I can carry all of those files.” At tinarayan na naman ako. Bahala na nga siya.

“Of course. Just bring what you can and come back to get the rest.” Dinala niya na ‘yung ibang files at lumabas na. Ok na rin na babalik siya, gusto ko siyang nakikita eh. She’s really something. I guess, I want to know her.

*end of flashback*

“Sir.” Nagulat na naman ako. Ano bang meron sa akin, at kanina ko pa di napapansin ang mga tao na nasa paligid ko. Hai.

“Mr. Roxas..” Pagbati ko.

“You seem happy, sir. May nangyari po bang maganda sa company?”

“Why?” Ngayon niya lang ba ako nakitang masaya?

“Uhm. Simula po kasi ng mawala sila Madam, eh di pa ko kayo masyadong ngumingiti. Pasensya na po sa pakikialam.”

Oh. Talaga? Di ko ‘yun napansin. “It’s alright. There’s just something that makes me smile.”

“I think it’s someone.” Bulong niya.

“Po?” Di ko masyadong nagets eh.

“Wala po, sir. Handa na po pala ang pakain.”