CHAPTER ELEVEN
<Gwen’s POV>
Wooooh. Sa wakas, makakahiga na rin ako. Ang sakit sakit ng likod ko. Ang dami kong ginawa ngayon. Napagod tuloy ako pero okay lang. Nag-enjoy naman ako eh. :))))) Buti na lang sinama ako ni Terrence sa may beach.
*flashback*
“It’s so beautiful..” ulit ko. Ang fresh ng hangin, sarap sa feeling. Nakakarelax lang eh.
“Yeah.. Really beautiful.” Sabi niya. Pero parang di naman ‘yung place ang tinutukoy niya. So, tumingin ako sa kanya.
Nakatingin lang siya sa akin. Ako ba tinutukoy niyang maganda? Haii. Umaandar na naman ‘tong imagination ko. Anyways, nagkatinginan kami. Ang lakas ng tibok ng puso ko.
Hmmm. Dark blue pala ang color ng eyes niya. Di ko ‘yun napansin dati. Siguro kasi ngayon ko lang nakita ng malapitan sa ganito kaopen na place ang eyes niya. Parang dagat. Kasing lalim ng dagat. Parang hinihila ka palapit dito. Di ko alam kung gaano kami katagal nanatili sa ganung position, pero di ko maalis ang tingin ko sa kanya.
*end of flashback*
OKAY! That was so weird. Siguro nga dahil ‘yun sa mga mata niya. Parang hinihila ako. Pag naalala ko ‘yun, lumalakas tibok ng puso ko. At ang weird pa eh, ang lakas na nga ng tibok neto pero nahihirapan pa akong huminga. Ano ba? Kelangan ko na ba talagang magpacheck sa doctor?
“Gwenny!!!!” Hai. Di na naman kumatok. -.-
“Anoooo?”
“Malapit na daw umuwi si mommy. Tumawag siya kanina eh.”
“Talaga?” Buti naman. Ang tagal na ni Auntie Andy sa ibang lugar eh. :)
“Yepyep. Hahaha. Hinanap ka nga niya eh.”
“Bakit daw?”
“Di sinabi. Sabi niya umuwi ka daw ng maaga sa araw ng uwi niya. Itetext niya lang daw kelan.”
“OKAY. Pero bakit kaya?”
“Ewan din eh. Nga pala. Bakit late ka nakauwi ngayon?”
“Pumunta kasi kami ni Terrence sa may beach.” Simpleng sagot ko.
“At sino si Terrence?” Oops. Nakalimutan ko. Di ko pa pala nababanggit sa kanya ang name ni Terrence dati.
“Boss ko..” bulong ko. Pero alam ko narinig niya.
“So, Terrence pala ang name ng boss mo. Dati ‘ewan’ lang tawag mo sa kanya. Ngayon may pangalan na.”
“Eh di ko pa siya ganun kakilala dati.. kaya - ”
“So ngayon close na kayo?” Hmmpf! Problema? Di man lang ako pinatapos sa pagsasalita. >.<
“Ahh. Oo, medyo?”
“Nililigawan ka ba nyan?” ‘Nyan’ talaga. Tao siya. Sira talaga ‘tong si Billy.
“Bakit ka ba ganyan magtanong? Para naman kitang tatay.”
“Bakit? Tatay ba tingin mo sa akin?” Lumapit siya sa akin. As in sobrang lapit. Nararamdaman ko na nga ‘yung breath niya sa mukha ko eh. >.<
OMG!! Billy naman eh. Wag kang ganyan >.< “Diba sabi mo hot ako? Di mo naman siguro tinatawag na hot ang tatay mo nuh?”
“Billy!! Ano ka ba? Tumigil ka na nga.” Tinulak ko siya, pero ang lakas niya eh. Di man lang natinag.
“Billy?” Natatawang tanong niya. “First time mo ata ako tawagin sa pangalan ko.”
Ang lapit niya talaga sa mukha ko. >.<
Kinakabahan tuloy ako. Attracted naman talaga ako sa kanya. Pero.. parang di dapat. At baka tama si Terrence na confuse lang siguro ako dahil lagi kaming magkasama. Lalo na kung ganito siya kalapit. Nahihirapan akong mag-isip.
“B-ba-babe..” nabubulol pa ako. Talaga naman. Y.Y
“Yes, babe?” Naka-smirk pa siya. Gago lang eh. >.<
Naman. Ang bilis ng pulse ko. Lord, help.
“Kinakabahan ka ba, Gwenny?” Oh my! Bakit ganun ang boses niya. Ang sexy. >.<
“Itigil mo na nga to..” Naiinis kong sabi. “Wag mo na akong biruin, okay?”
“Sino namang may sabing nagbibiro ako?” Waaaa ~ >.<
“Bakit ba kasi?” T.T
“Nagseselos ako.” Pabulong niyang sabi. Joke time talaga ‘to. Pero bakit parang seryoso siya?
“Ano? Akala mo naman maniniwala ako.” Matatawa na sana ako. Pero mukhang nagsasabi siya ng totoo.
“Gwen..” First time niya akong tawaging Gwen. Mas bumilis tuloy tibok ng heart ko. >.<
“I like you..” Anong sabi niya? Wait. Baka mali na naman ang narinig ko. He likes me? Eh alam ko na ‘yun. Diba nga kaya kami magkasundo? Diba nga kaya kami parang magkapatid na? Ibang ‘like’ ba minimean niya?
“Just stop this, okay?!” I tried to push him using my hand. Pero nahawakan niya kamay ko.
Inilapit niya lips niya sa lips ko. My gosh! Ang lapit talaga.
“I really like you, Gwen.” OMG! >.< Ayaw sumunod ng katawan ko. Di ako makagalaw. Pinikit ko na lang eyes ko.
Tapos hinalikan niya ako. Sa cheeks. OO. Sa cheeks lang. Kala ko.. Whatever. Haii. Then lumabas na siya ng kwarto. Ang bilis bilis pa rin ng tibok ng puso ko. Nanghina ako. Napaupo na lang ako sa floor. Ano ba iniisip niya? T.T
BINABASA MO ANG
Just Another Story
RomanceWhen love strikes, it struck you hard. Please read. Medyo boring ang first few chapter, slow kasi ang progress ng story nila. Pero magiging okay din 'to. HAHA! :) Feel free to leave comments, guys! Thanks. :3