Live to never die

Au. En nog eens au

ik zag Alice met zoveel krach met haar hoofd tegen de stoel tegenover haar aanvliegen dat het bloed door de lucht vloog. Zelf knalde ik met mijn rug tegen de bovenkant van het busje. Ik hoorde mijn ruggengraat kraken. Shit. Ik had tijdens mijn training heel wat botten gebroken, maar nog nooit mijn ruggengraat. Ondanks mijn slow motion zicht, kon ik het niet voorkomen. Er was sowieso weinig wat ik kon doen. Ik kon mijn armen en benen niet bewegen, dat deed de lucht en de krachten om mij heen. Ik zag Alice uit haar gordel schieten en tegen het raam aan knallen. Ze schoot er dwars doorheen net haar hoofd. Ik zag een stuk glas uit haar linkeroog steken. Het busje lande op de bovenkant en rolde door. Alles ging weer snel en voordat ik het doorhad lag de deur er aan mijn kant uit. Mijn gordel, die in het begin al was losgeschoten, vloog half naar buiten. Ik voelde hoe ik naar buiten werd getrokken. Ik vloog door de lucht en voelde de lucht uit mijn longen gezogen worden. Met een keiharde smak knalde ik tegen een boom, mijn benen waren gevoelloos, maar ik voelde de klap wel door de rest van mijn lichaam gaan en alsof dat nog niet genoeg was kwam ik er ook achter dat ik nog vijftien meter boven de grond was en dat die grond steeds dichterbij kwam. Toen ik eindelijk weer wat lucht in mijn longen had gekregen kwam ik met een smak op de grond en klapt alle lucht uit mijn longen. "Au" kreun ik terwijl de pijn nu ook doorschiet door mijn benen. "Nog eens au. Urgh ik haat mijn leven echt." Wat was er nou eigenlijk gebeurt. Ik keek op en zag een brandend stuk weg boven op de heuvel waar ik onderaan lag. Het was een verlaten weg midden in het bos, maar al snel zag ik niks meer dan een brandend busje dat recht op mij afkwam. "Shit, niet nog een klap." Toen was het busje er en ging er een verschrikkelijke pijn door me heen gevolgd door een felle witte lichtflits...