Live to never die

Is dat een vliegende ananas?!

"Dawn wtf dat kan nooit!" Zeg ik verbaasd nadat ze me het vreemdste verhaal ooit heeft verteld. Oke, misschien is mijn verhaal wel erger en mijn krachten net zo verbazend, maar dat kan ik haar niet vertellen. Iedereen die ik er tot nu toe over heb verteld, inclusief de random zwerver in het park, is binnen een dag vermoord. "Ik laat het wel zien." Zegt Dawn. En dat deed ze. Het was dus waar wat ze zei. Er liep wel net een oud echtpaar voorbij die het zagen. "Dat is pyrotechniek." Zeg ik snel, maar wel kalm. Ze lopen gelukkig weer door. Nu zou ze vast weer over die jongen beginnen. Ik hoop dat Dawn nu haar originele onderwerp is vergeten. Waarschijnlijk niet. Dat is nog nooit gebeurd. Niets voor Dawn. " Hee Dawn je wilde me nog iets vertellen." Ik het maar beter zelf zeggen. "Ja klopt, ken je de avengers?" Wat the hell! Vraagt ze dit nou serieus. Ik woon in een speeltuin in New York, hoe the fack kan ik ze niet kennen. Zelfs aan de andere kant van de wereld kennen ze de avengers. "Ja, ik denk het wel." Reageer ik dus sarcastisch. Ze heeft het niet door. Ze gaat door en zegt nog iets maar ik ben afgeleid. Vliegt daar nou echt een ananas? Dan zie ik dat Iron man naast Dawn staan. Hij was iets aan het zeggen. "...Dawn, je hebt ons regelrecht naar haar toe geleid." WAT! Heeft Dawn mij nu bedrogen. Hoe kan ze. Woedend kijk ik haar aan. Het word rood voor mijn ogen. Ik storm woedend naar voren. Tony springt er tussen. Mijn vuist die eerst op de hoogte van Dawns maag zat, kwam omhoog naar de helm van Tony. De glazen voor zijn ogen scheuren en er zit een deuk in de helm. Ik hoor vaag Dawn roepen dat we moeten ophouden, maar het drinkt niet tot Me door wat de woorden betekenen. De woede is te groot en heeft me nu onder controle. Tony schiet een straal op Me af maar ik spring opzij en trap hem vervolgens zo hard dat hij omvalt. Hij gebruikt zijn vluchtstabilisatoren om weer rechtop te komen voordat hij de grond raakt. Hij probeert me te slaan. Ik pak zijn pols en knel deze door zijn pak heen af. Na een tijdje weet hij zich los te wrikken door met zijn andere hand op mij te schieten. Hij mist maar is wel los. Hij probeert Me nog een keer te slaan ik duik weg en hij schiet op mijn been. Er gaat een felle pijnscheut doorheen en ik zak door mijn knie. Als ik weer opsta staat er ineens een meisje tussen ons in. Fel valt ze Tony aan maar naar een paar seconden hoor ik iets door de lucht suizen en net toen ik zag hoe caps schild tegen haar hoofd knalt, hoor ik nog iets suizen: Tony's bepantserde vuist. Voor ik iets kan doen word alles zwart...

voor Dawns hele verhaal moet je silverwings van marvelis lezen. Bye bye