Live to never die

ik ben te lui om trap te lopen

Ik loop verdwaasd terug naar de avanger tower. Als ik binnen ben druk ik op de knop van de lift. "Mijn excuses mevrouw, maar de lift is buiten werking." Klinkt de stem van Tony's hulp systeem. "Verdomme, ik ga echt niet al die trappen oplopen hoor!" Mompel ik en ik loop naar de supermarkt waar ik Rakker buiten vast bind en snel naar binnen ren om alle onderdelen te halen. Binnen twee minuten ben ik terug en ga ik buiten op een bankje zitten knutselen. Na vijf minuten ben ik helemaal klaar en ren ik samen met Rakker terug naar dat grote lelijke gebouw in New York. Zodra ik terug ben doe ik de handschoen aan en laat ik Rakker naar binnen toe. "Naar je plaats." Een seconde lang kijkt hij me verbaasd aan, om daarna snel de trap op te rennen. Hij vind het tenminste niet erg om al die trappen op te rennen. Ik wel, ik heb daar gewoon geen zin in. Ik tik wat in op het schermpje dat op de rug van mijn hand zit en richt  mijn hand naar de plek waar het lap van mij en Jayden zit. De elektromagneet schiet naar buiten en klikt vast op het kozijn. Ik draai de staal draad een keer om mijn pols en pak hem vervolgens stevig vast. Het motortje begint te draaien en ik schiet redelijk snel omhoog. Hmmm als ik dit nog wat verbeter kan ik het aan mijn pak toevoegen. Al snel is de kabel helemaal opgerold en ben ik boven. Shit! Ik ben vergeten dat de ramen van het lap niet open kunnen en zeker niet van buiten. "Sorry Tony, ik wil de schade best zelf betalen, maar ik heb geen geld." Mompel ik terwijl ik een mes uit mijn zakken trek. Ik kom niet zomaar door die ramen heen daarvoor heb ik iets nodig om de kracht te centreren vandaar het mes. Ik pak een stuk staalkabel dat ik nog overhad uit mijn andere zak en na wat geruzie en de hulp van mijn zelfgemaakte aansteker die de drie keer zo heet is als een brander, heb ik het mes vastgebonden gekregen onder mijn linker laars. Oke daar gaan we dan. ik toets weer wat in op het schermpje en de kabel waar ik aan hang word iets langer. Hard duw ik mezelf naar achteren om met meer snelheid weer tegen het gebouw aan te knallen, met mijn linker voet naar voren, waardoor het mes hard tegen de ruit aanslaat. De vlijmscherpe punt gaat er dwars doorheen. Snel klik ik het knopje aan de binnenkant van mijn hand in en de elektromagneet laat los. Oke, ik sta binnen. Ik heb nog wel een probleem, alles zit onder de glasscherven. Inclusief ikzelf. Ik pak een pincet en na een half uur heb ik eindelijk alle scherven eruit. "Urg nu zit de vloer ook nog eens onder het bloed." Dat ruim ik later wel op, Rakker staat te wachten. En als ik naar buiten loop staat rakker inderdaad te wachten, alleen niet voor mijn kamer...