Live to never die

Spoiler alert!

waarschuwing ⚠ dit hoofdstuk kan spoilers van captain america Civil war bevatten ik herhaal dit hoofdstuk kan spoilers van captain america Civil war bevatten. Lezen op eigen risico. Wij zijn niet aansprakelijk voor het verpesten van film plezier. Dit bericht vernietigd zichzelf zodra captain america Civil war een week uit is op dvd.

ik werd meteen naar mijn nieuwe basis gebracht. Daar zouden ze het me vast allemaal uitleggen. Tenminste dat hoopte ik. De reis duurde vier dagen en drie nachten lang. De derde nacht stopte we en kwam de soldaat die eerst aan het stuur had gezeten achterin zitten bij mij. Ik had de hele weg alleen gezeten want op die twee soldaten voorin na was iedereen al met het eerste busje mee gereden. Blijkbaar had de bijrijder het stuur overgenomen want we reden gewoon n weer veder. Ik bekeek de soldaat die bij mij was komen zitten eens goed. Het was een vrouw, Maar robotarm had mij geleerd om vrouwen niet te onderschatten, zij waren vaak nog gevaarlijker dan de mannen. Haar haar was kort en blond. De lichte kleur tekende sterk af tegen haar zwarte uniform. Ze leek me een jaar of 25 en was duidelijk sterk en goed getraind. In haar ogen was te lezen dat ze erg slim was en vast wat trucjes achter de hand hield voor als de dingen niet gingen zoals zij ze bedoeld had. "Ik ben Alice Merinda. Hoofd van de afdeling speciale troepen." Stelde ze zichzelf voor terwijl ze haar hand naar mij uitstak. Ik nam hem aan. Ze had een stevig handdruk, maar lang niet zo stevig als de handdruk die ik haar terug gaf. "Keet Morningglow. Hydra soldaat in training." "Hoofd van het winter soldier programma zal je bedoelen." Had ze me zojuist een hoge functie gegeven? Of was dit een grap? "Wat houd dat winter soldier programma in dan?" Zei ik alsof ik helemaal niet verbaasd was. Het bleef lang stil. Alice keek alsof ze niet precies wist wat ze ging zeggen. Toen ze me aankeek sprak ze langzaam en zorgvuldig. "Jij Kent de winter soldier. Hij heeft jouw getraind." Het was geen vraag maar ze wachten duidelijk op antwoord. "Je bedoeld robotarm, die ken ik en die heeft mij inderdaad getraind ja." Weer een korte stilte. "Er... Er zijn er meer zoals hem." Begon ze twijfelend, alsof ze niet zeker wist of ze me dit wel kon vertellen. "De rede dat hij zo sterk is, is het serum dat we hem hebben gegeven." Ze sprak een stuk zelfverzekerder nu. "Er zijn andere die dat zelfde serum hebben gehad om meer van dat soort Super soldaten te maken. Helaas had dat serum bij sommige nare bijwerkingen. Veel van de proefpersonen stierven en zij die het wel overleefde... Tja die waren nogal... Moeilijk in de hand te houden, als je het zo al kan noemen." Ze twijfelde weer. En wat had ik hier mee te maken? En wie maakte er nou Super soldaten als die toch niet luisterden. "Nu is het dus zo dat we een sterk en slim iemand nodig hebben om ze in de hand te kunnen houden." "Dat snap ik anders zijn ze ook zo nutteloos, dan kan je ze net zo goed allemaal door hun kop schieten." Zei ik en hoe hard het ook klinkt ik meende het. Nu niet meer, nu heb ik spijt dat ik dat ooit heb gezegd. "En je wou dat ik iemand zoek die dat voor jullie kan doen?" Gokte ik. Ik was bang voor het antwoord want ik vermoedde dat ik er naast zat. "We hebben al iemand gevonden... Jouw..."