Live to never die

De speeltuin

de voetstappen kwamen steeds dichterbij, maar ik heb geleerd dat ik het beste kan blijven liggen en doen alsof ik nog steeds slaap. "keet!" Wacht maar dat is Dawn! Hoe komt zij hier? Ze is mijn beste vriendin, maar ik heb haar al jaren niet gezien. Technisch gezien zie ik haar nog steeds niet "ugh...nee mama, nog 5 minuten." Zeg ik om Dawn te plagen. "Keet, wordt wakker!" Ze schut me door elkaar terwijl ze naar me schreeuwt. Ze heeft het dus niet door, haha. Ik doe mijn ogen half Open. "Waar zijn mijn sterren en waarom schijnt de maan zo fel." Mompel ik als reactie en ik draai me nog een keer om. Nu zal ze het wel doorhebben, toch. "KEET" au waarom schreeuwt ze nou zo hard in mijn oor! Dat is nou wel weer een beetje overdreven. Dus ik schreeuw maar gewoon terug, net als vroeger. "WAT?!" "Wat doe jij hier? Ben je dronken ofzo?" Woedend schiet ik overeind, hoe durft ze dat te denken. Oh, wacht, nee die gedachte is niet eens zo heel raar. Ik bedoel maar ik lig in een speeltuin in een grote schommel, meestal slaap je daar alleen als je de vorige avond te veel gezopen hebt en je je huis niet hebt gehaald, wat mij nog best zou kunnen overkomen. ik besluit er toch maar niet op in te gaan. "Wat doe jij in mijn speeltuin?" Vraag ik dus maar. En ik besluit haar nog even door te plagen, kijken of ze het doorheeft. "wacht...Dawn?!" "Waarom slaap jij in een speeltuin?" BAM. Die kwam hard binnen, maar de tranen blijven weg, voor nu dan. "Mijn ouders zijn dood. Ik heb geen geld...mja dat was het eigenlijk." Lieg ik en ik probeer nonchalant te klinken. gelukkig blijven mijn ogen droog en slaat mijn stem niet over. "En het ligt gewoon lekker." Voeg ik er nog aan toe, meer om mezelf af te leiden. "Wat doe jij hier eigenlijk hier?" "Oh ik was op weg naar een vriend van me." hmm dat is raar want ze kwam uit de stad en ik kan me niet herinneren dat er aan de andere kant van mijn speeltuin nog jongeren wonen. Nou ja, het zal wel, het gaat mij eigenlijk ook niets aan. Oeh, zie ik liefde in de lucht hangen?" "Keet, ik weet dat je in een speeltuin woont, maar dat betekent niet dat je dan nog raarder bent...oké laat maar...je bent gewoon raar." Haha het blijft leuk om haar te plagen, dan draait ze er altijd zo om heen en ze kan er net als nu altijd wel om lachen. "Nou dankjewel." Roep ik als reactie. "Sorry maar ik moet er weer vandoor, doei!" "Doei Dawn." Roep ik terug. "Leuk je weer eens gezien te hebben."En terwijl ik haar zie weglopen denk ik terug aan alles wat er is gebeurt, en de tranen lopen alweer over mijn wangen. Snel ga ik weer liggen en doe ik alsof ik slaap zodat niemand het kan zien.