Live to never die

Shit, vergeten!

ik ben compleet vergeten waarom ik hier ben. Ik sta op en ren de kamer uit, de gangen door en naar de uitgang. Er staan twee gewapende mannen bij de deur. Ik trap de een in zijn maag en de ander sla ik hard op zijn hoofd, zodat ze allebei op de grond eindigen. Ik spring over ze heen en hoor het alarm afgaan. Snel ren ik naar de deur, als ik weer buiten ben blijf ik rennen. Ik stop niet om de motor te pakken, ik spring er gewoon tijdens het rennen op en begin te rijden. Ik hoor de HYDRA soldaten achter mij ook op motoren en in auto's rijden. Ik geef gas. Als ik maar in de bewoonde wereld kan komen. Dan doen ze een stuk voorzichtiger en dan lukt het Me wel om te verdwijnen in de mensenmassa. Hoe zijn ze er eigenlijk achter gekomen. SHIT! De usb stick! Ik ben vergeten te kopiëren, maar ook om hem uit de computer te halen. Nee nee nee. Het was een stick van Stark Industries. Hopelijk hebben ze dat niet door. Ik had er wel ondoorzichtig plakband overheen geplakt, misschien halen ze dat er niet af. Ik rij de hoek om en rij New York in. Als ik weer in de straat sta waar de motor vandaan kwam, zet ik deze snel weer terug en ik sprint naar een grote groep mensen. Ik loop in het midden van de groep, tot ze langs een steegje lopen(niet Moons steegje). Ik loop het steegje in en trek mijn kleren uit mijn rugzak en ik kleed me snel om. Ik haat deze kleren, naar ze vallen wel het miste op als inbreker van HYDRA kleren, dus ik moet het er maar mee doen. Het is een zomerjurkje met bloemetjes erop en naaldhakken. En geloof het of niet ik kan erop rennen, en hard ook. Dat is precies wat ik niet doe, in plaats daarvan loop ik rustig naar de rand van de stad. Pas als ik zeker ben dat niemand het ziet begin ik te rennen. Al snel ben ik de stad uit, maar ik ren door. En pas na drie uur rennen stop ik. Ik sta in een klein stadje. Midden in het centrum. Plotseling hoor ik een robot stem in het gebouw naast me...