Live to never die

De raketten

ik stond te wachten op de helikopters, het waren er ondertussen een stuk of tien. Plotseling klonk er een vreemd geluid, het klonk alsof er vuurwerk werd afgestoken. Maar nee, dat was het niet. Ik keek weer omhoog en zag wel twintig raketten de lucht in schieten. Erna kwamen alleen maar explosies en het geluid van neerstortende helikopters. Grote brokstukken vielen uit de lucht. Ik hoorde een luid gesuis dichtbij en toen ik opkeek zag ik een stuk van de staart van een helikopter recht op me afkomen. Heel even leek de wereld stil te staan, om vervolgens alles in vertraging af te spelen. Ik sprong opzij en zag hoe robotarm bijna werdt verpletterd. Net op tijd kon ik het brokstuk aan de kant duwen. Wacht ik ben zes jaar oud en ik kan een brokstuk van z'n tien kilo zonder moeite aan de kant duwen. Mijn gedachten werden onderbroken door een spetter die op mijn arm viel. Het was alleen geen waterdruppel. Nee dit was veel erger. Er liep een stroom bloed over mijn arm. Toen ik omhoog keek zag ik waarom.

Ik heb heel wat meegemaakt in mijn leven en veel verschrikkelijke dingen gezien. Mijn ouders zijn onder mijn neus vermoord en ik had hun bloed aan mijn handen. Maar niets en dan ook echt niets, van alles wat ik ooit heb gezien was zo verschrikkelijk, zo afschuwelijk en zo angstaanjagend als dit...