Live to never die

Rotzooi is gevaarlijk!

Er klinkt een luide knal, en een stofwolk verspreid zich om het stukje ijzer heen dat ik net tegen de muur aan heb gegooid. Ik denk niet dat het een echte explosie was want ik zie alleen maar een stofwolk, geen lichtflits, vuur of iets in die richting. De muur is zwart als het wolkje is opgelost. Jayden kijkt mij aan. Hij is helemaal zwart. Ik barts in lachen uit, op hetzelfde moment als Jayden en ik bedenk me dat mijn gezicht natuurlijk ook zwart is. "Tony zei dat we het Lap heel moesten houden." Zegt Jayden ineens serieus. Ik ben niet bang voor Tony hoor. "En die sukkel dacht serieus dat wij dat kunnen." We beginnen weer te lachen. Na vijf minuten zijn we pas weer rustig. Ik hoor Rakker piepen en zie hem voor de deur heen en weer drentelen. "Jij moet wandelen, hè Rakker." " wraf" "Jayden, moeten jouw honden ook nog uit, dan gaan we hier straks mee veder." "Ja is goed ik ga ze wel halen." "Dan ga ik Rakkers riem halen." Samen lopen we de gang op. Ik loop mijn kamer op. Waar heb ik die riem gelaten? Ik heb hem wel meegenomen, maar waar heb ik hem neergelegd? Ik trek mijn kussen en dekbed van mijn bed. Hmmm hij ligt dus niet op mijn bed. Misschien in mijn kast. Ik trek alle kleren die ik van Natascha heb gekregen uit mijn kast. De vloer ligt nu redelijk bezaaid met kleren en beddengoed. Ik kijk om en zie bovenop alle rotzooi Rakker staan. Met de riem in zijn bek. "Hoelang had je die al?!" Vraag ik beschuldigend. Maar ik kan niet boos op hem blijven. Zeker niet als hij me zo blij kwispelend aankijkt. Ik loop naar hem toe, maar halverwege struikel ik over een T-shirt. Ik val voorover met mijn hoofd tegen de hoek van mijn bureau. Ik voel het bloed over mijn hoofd lopen. Ik sta op en zie ineens zwart voor mijn ogen. Ik knipper een paar keer. 'ernstige verwonding gedetecteerd' verschijnt er op mijn scherm als ik eindelijk weer iets zie. Ik kijk in mijn spiegel en zie een snijwond van een paar centimeter diep. Shit hé!...