Live to never die

"wraf, wraf"

Ik spring overeind en ren naar de deur, als deze net open gaat. Voorzichtig, maar hij gaat open. Ik zie Natascha staan. "Ben je weer rustig?" Vraagt ze, maar ik hoor het maar half. Ik moet naar Rakker nu! "Ik moet Rakker gaan helen! Laat me er langs." "Wie?" "Rakker, mijn hond. Hij is de hele nacht alleen buiten geweest." "oke ik g wel met je mee dan gaan we hem ophalen, daar zal Tony me trouwens wel voor haten. Hij houdt niet zo van honden." Des te beter. We rennen naar de trap, dat gaat sneller. Natascha rent voor me uit om de weg te wijzen, waardoor ik me moet inhouden. Ik hoor iemand de hoek om komen, maar Nat ziet het niet. Ze botst tegen Clint op. Ik moet wel lachen als ze allebei omvallen, maar ik trek Nat snel weer overeind en ren door als ik de deur al zie. Nat zit vlak achter me, maar ze heeft duidelijk moeite om me bij te houden. Ik stop en kijk om me heen waar ik nu eigenlijk ben. "rechts" hijgt Natascha naast mij. Ik sla rechts af en al snel herken ik het weer. Ik ren steeds sneller, tot ik de auto's op de doorgaande weg naast mij inhaal. En niet omdat ze in de file staan. Natascha is ondertussen ver achter me. Ik kom al snel in de buitenwijken en ik zie de speeltuin al. "Rakker!" Schreeuw ik terwijl ik begin te sprinten. "WRAF, WRAF." Gelukkig, hij was oke. Hij komt vrolijk kwispelend op Me afgerend. "Hey rakkertje" Zijn vacht voelt wat koud, maar veder lijkt hij zich prima te voelen. Ik bleef hem een hele tijd aaien tot Nat er eindelijk was."Hoe ren jij zo snel?!" Ze klinkt buiten adem. "Ik heb een goeie conditie." Zeg ik rustig. "Laten we teruggaan, als je bent uitgerust. Rakker is oke, maar hij gaat wel mee, dan zal ik jullie helpen." "Afgesproken." Samen lopen we terug met Rakker op onze hielen. Plotseling hoor ik hem blaffen en hij begint ook te grommen...