Live to never die

Raar ding in mijn nek

Ik knipper verward met mijn ogen. Wat is er gebeurd, hoe ben ik op mijn kamer terechtgekomen. Het laatste wat ik me herinner was dat ik in de woonkamer out ging. Ik knipper nog een keer tegen het felle licht. Wat gebeurd er en waarom is alles zo wit. Langzaam zie ik alles weer terug keren naar hoe het hoort te zijn. Ik zie dat ik op mijn kamer lig. Vooraan op de vloer. Waarom dat? Dan herinner ik me mijn alarm. Ik controleer het systeem. 'Poging tot inbraak door Steve Rogers.' Oeps. Hij heeft me vast naar mijn kamer willen brengen, maar is toen geëlektrocuteerd. Ik sta voorzichtig op en voel achter in mijn nek. Er zit nog steeds iets onder mijn huid, maar er zit geen bloed meer. Urg wat is dat voor ding. Maak een body scan. Beveel ik mijn lenzen. 'geen nieuwe ontwikkelingen.' Wtf is dat ding in mijn nek dan. 'Een geïnjecteerd apparaat van zeer geavanceerde technologie dat een stofje injecteert in het lichaam dat woede aanvallen triggert.' "oh fijn, dus er is nu iemand die probeert te zorgen dat ik mijn eigen vrienden vermoord. Geweldig. Het wordt allemaal steeds beter!" Ik loop naar mijn bureau en trek mijn tas eronder vandaan. Ik trek mijn zakmes tussen alle wapens uit en klap hem Open. Dat ding moet eruit! Ik leg het mes op tafel en bind mijn haar vast in een knot, zodat het niet in de weg zit. Ik pak het mes weer op en breng het naar mijn nek. Ik haal nog een keer diep adem en zet het mes zonder veder te twijfelen net boven het apparaatje op mijn nek. Ik snij in een vloeiende lijn naar beneden door tot ik helemaal over dat rare ding heen ben. Ik laat het mes gewoon vallen, nu moet ik snel zijn. Ik probeer het ding te pakken. Het gaat moeilijk,maar ik kan hem eruit trekken voordat de wond dichtgaat. Ik trek het er snel uit. Er zit een lange draad aan, die ik er ook uit trek. Wtf dat ding is bijna twee meter lang. Ik gooi het hele ding op mijn bureau als er ineens een luide sirene klinkt door het hele gebouw. Het alarm gaat af...