Live to never die

Nog meer geheimen

Pietro is snel, maar dit zag hij niet aankomen. Hij was te laat om mijn been te stoppen en hij ligt nu plat op de grond. "Zag je die niet aankomen?" Ik spring over hem heen en ren door de gang. Nog geen seconde later staat Pietro naast me. "Niet zo snel." En plotseling gaat alles weer in slow motion. Ik zie Pietro op Me afkomen en spring opzij. Helaas ben ik net te laat en ik val achterover op de grond. Ik pak mijn pijnlijke kaak vast en voel dat deze scheef staat. Ik pak hem stevig vast en zet hem weer recht. Woedend kijk ik hem aan. Weer komt hij op Me af, maar dit keer ben ik wel op tijd en kan ik hem zelfs slaan. Hij valt op de grond met zijn gezicht naar de andere kant. Ik spring omhoog en pak snel een buis boven mijn hoofd vast en trek me omhoog. Ik hou me vast aan twee buizen en zie Pietro onder mij weer opstaan en verward om zich heenkijken. Hij rent naar buiten. Zou hij lang genoeg wegblijven om weg te komen. En zou ik hem buiten kunnen ontlopen. Waarschijnlijk niet. Ik spits mijn oren, daar is hij al. Hij loopt terug naar binnen en ik ben weer alleen. Langzaam om stil te blijven laat ik me naar benden zakken. Het laatste stukje moet ik springen. Ik vervloek degene die naaldhakken heeft uitgevonden als ze op de vloer klakken. Ik begin te rennen en plotseling staat er een robot voor me. Ik trap hem aan de kant om de robot erachter met mijn mes, dat in een holster onder mijn jurk zat, neer te halen. Ik ren snel door wetend dat ze me gaan zoeken. Urg rot hakken. Ik ren naar buiten langs een paar ramen. Alle gordijnen zijn dicht. Dan ren ik langs een truck, er zit een jongen achter het stuur die mij verdwaasd aankijkt. Snel ren ik door en na een uur sta ik alweer in New York voor de avangers tower. Met een nieuw geheim om te bewaren. Want geheimen die had ik natuurlijk nog niet genoeg...