Live to never die

Niet huilen. Geen mededogen. Geen angst

Ik keek om me heen en zag dat robotarm overeind was gekomen en nu om zich heen keek. "Kom." Zei hij. "Het is tijd dat je training begint." Ik begreep het niet, ik begreep niet wat hij bedoelde, ik begreep niet wat hij wou, ik begreep niet of hij het nou eigenlijk wel tegen mij had, maar bovenal begreep ik niet dat hij zo rustig kon blijven na alles wat er was gebeurd. "Sta op en loop met me mee kleine meid!" hij klonk gehaast en stak de robotarm naar mij uit om me overeind te hijsen. Ik pakte de koude metalen hand vast en voelde de enorme kracht hierin terwijl hij me rechtop trok en de romp zo ook op de grond liet vallen. Ik werd weer misselijk en begon weer te huilen waardoor ook de rode waas langzaam wegtrok. "Niet huilen. Krijgers huilen niet. Dat is les een. Door naar les twee: Krijgers hebben geen mededogen." "Ik...ik begrijp het niet." Stamelde ik. "Ik ga jouw trainen en jij gaat doen wat ik zeg." Dat was het enige antwoord dat ik ooit op al mijn vragen heb gehad. We liepen tussen alle lichaamsdelen door. Ik liep voorzichtig en angstig. Ik probeerde niet op armen en benen te gaan staan, wat soms helaas onmogelijk was. Ik huilde niet meer en de misselijkheid die ik had verwacht bleef uit. Gelukkig maar. Helaas was ik nog niet klaar.

Ik ze pas toen robotarm me erop wees. Twee overlevenden. Ze zaten onder het bloed en waren nauwelijks herkenbaar als mensen. Een van hen miste een been de ander miste zijn beide armen. Het bloed stroomde uit vele wonden op hun lichaam. "Les drie: Wees nooit bang om de trekker over te halen." Robotarm had een geweer op de man zonder been gericht en haalde zonder aarzeling de trekker over. Er klonk een harde knal en nog voor ik het Me besefte was de man dood. "Jouw beurt." Zei robotarm terwijl hij mij een handpistool gaf. "En vergeet de lessen niet. Niet huilen. Geen mededogen. Geen angst." Ik pakte het pistool aan. Ik was zes ik begreep niet wat ik deed en toen ik eindelijk oud genoeg was om dat te begrijpen was ik er aan gewend geraakt. Ik richtte het pistool op de man zonder armen en haalde zonder erover na te denken de trekker over...