Live to never die

Death is aangekomen

Al snel daarna werd alles zwart en verdween al het gevoel in mijn lichaam en daarmee ook mijn bewustzijn. Ik besefte me niet meer wat er gebeurde. Het enige wat ik wist was dat ik nog nooit zo dicht bij de dood was geweest en dat dacht en vermoedde dat ik al dood was. Plotseling ging er een fel wit licht aan. Of was de hele omgeving gewoon wit geworden? Ik wist het niet. Uit de witte waas kwam iemand aangelopen, een vrouw. Ze maakte geen geluid en leek wel boven de grond te zweven. En even plotseling als ze was verschenen verdween ze weer achter de flitsen van Foto's en korte filmpjes van een baby en later een blond klein meisje. Ze groeide op en werd ouder. Ze leerde, ging naar school en speelde met poppen en haar ouders. Toen werd haar leventje minder mooi, ze begonnen haar te pesten op school en zelfs te slaan. Toen ze een jaar of zes was had ze een vreemde droom waarna ze niet meer kon slapen. Die hele nacht speelde zich langzaam af. Ik zag hoe het meisje bij haar ouders in bed mocht liggen en eindelijk haar blauwe ogen durfde te sluiten. Daarna ging het beeld langzamer en ik zag hoe mannen met vreemde logo's op hun borst een mes door het hoofd van haar vader staken. Vervolgens sneden ze de keel en daarmee ook de halsslagader van haar moeder door. Het meisje werd wakker en werd meegenomen. Daarna gingen de beelden weer sneller en flitsen er zware trainingen voorbij. Toen het was afgelopen stond de vrouw er nog steeds achter. Ze was nu alleen een stuk dichterbij, zodat ik haar duidelijk kon zien. Op haar blake gezicht stond een duidelijk schedel en de jurk die ze aanhad was niet van deze tijd. Dacht ik. Ik weet het niet meer. De onderkant ging op in het niets net als de slierten stof die over de rok heen hingen. "Ik ben death." Haar mond bewoog niet terwijl ze sprak. "En ik zal je meevoeren naar het einde..."