Live to never die

Ik haat hem nog steeds!

Ik hoor voetstappen op de gang. Het is Dawn, maar ik hoor nog iets. Wacht ligt Moon nu op de gang te slapen. Dan hoor ik Dawn struikelen, vast over Moon. Haha, Moon mag vaker op de gang slapen. Arg die sirenes doen pijn aan mijn oren. Jayden rent de gang op en ik hoor hem ook al struikelen. Oke nu ga ik ook maar eens kijken. Ik ren de gang op en zie ze met zijn drieën op de grond liggen. Ik laat mezelf over Dawn heen vallen. Haha dit wil ik wel vaker doen! "ugh kan het nog erger." Kreunt Dawn onder mij. Ik stel me voor hoe de hulk boven op haar springt. Haha geniaal! "Oh ja, dat kan." Zeg ik lachend terwijl de rest van de avangers de gang op komen lopen. "Waar is Kenza?" Vraagt Natasha bezorgd. De rest staat alleen met een lachend gezicht naar ons te kijken. Natasha krijgt iedereen stil. iedereen kijkt haar zwijgend aan, iedereen behalve ik. De sirenes lijken steeds harder te worden en ze toeteren in mijn oren. Ik knijp mijn ogen dicht. Ergens vaag door mijn hoofdpijn heen hoor ik de voetstappen van Kenza. Daar is ze dus. Ik wil het tegen Natasha zeggen, maar Kenza is me voor. Door al het lawaai had ik niet gehoord dat ze al zo dichtbij was. "Waarom gaat het alarm af?" "Jarvis schakel het alarm uit." Ik zucht opgelucht en voor het eerst ben ik Tony ergens dankbaar voor. Al had hij dat best wel iets eerder kunnen doen. Ik zie dat hij naar mij kijkt. Natuurlijk, hij heeft gezien hoeveel last ik van het alarm had. Laat ook maar, ik ben hem niet dankbaar ik haat hem nog steeds! Het is nu ineens echt stil. tenminste voor de andere dan. Ik hoor nog steeds allemaal hardslagen en ademhalingen door elkaar heen. En een hele vervelende piep in mijn oren, met dank aan Tony en zijn rot alarm. "Ga weg dinosaurus." doorbreekt Moons stem de stilte. Slaapt ze nou echt nog, of noemt ze Dawn gewoon een dinosaurus. "Uh, Moon?" Ik probeer het normaal te zeggen, maar ik schiet meteen in de lach. Ze mompelt iets terug, ik heb alleen geen idee wat. "Kan je misschien ergens anders op gaan zitten, Keet." Onderbreekt Dawn mijn diepgaande gesprek met een slapend kind. "Op een stoel of je bed ofzo?" "Ik dacht dat jij mijn stoel was." Reageer ik grinnikend. Iedereen negeert ons gewoon en loopt naar hun eigen kamers, zodat alleen ik, Dawn, Jayden en Moon nog op de gang liggen. "Keet. Ga van me af. Nu." Wanneer leert ze nou eens dat ik niet bang voor haar ben. "Jayden pak rakker eens op." Ik spring meteen overeind en ren naar Rakker op mijn kamer. "Als je aan mijn Rakker komt ruk ik je kop er met mijn blote handen af!" Wacht, ben ik daar nou echt ingetrapt. Rakker zit achter een dichte deur, met een elektrocuterend slot...