Live to never die

Ravioli (omdat Alex het zei)

het is nu twee dagen geleden dat Dawn in mijn speeltuin was. "wraf, wraf" onderbreekt Rakker mijn gedachten met zijn schelle puppy blaf. Ik kijk op. Ik heb hem gisteren gevonden op straat. Hij zat alleen in een doos. Volgens mij is het een Australian Sheppard. Toen ik hem had aangehaald bleef hij me volgen en ik mocht hem wel, daarbij waarschuwde hij me als er iemand aan kwam door te blaffen. Dus ik hield hem. Nu blafte hij ook en hij heeft het vaak eerder door als ik. Nu ik me concentreer hoor ik de voetstappen. "Plaats." Zeg ik tegen Rakker terwijl ik naar de glijbaan wijs. Ondanks dat hij nog een pup is en ik nog niet veel met hem heb kunnen trainen doet hij wat ik zeg. Piepend gaat hij liggen. Hij heeft natuurlijk ook door dat dit ander soort mensen zijn als degene die normaal naar mijn speeltuin komen. Er klopt iets niet. Het is een meisje van ongeveer zeventien. Dan herken ik het geluid van haar voetstappen. Dawn! Gezellig, misschien heeft ze nu wel tijd om te kletsen. Ik hoop het. Ik ga in mijn schommel liggen en doe net alsof ik slaap. Haha kijken of ze er weer intrapt. Dawn begint te rennen. "Keet?" "mama ga nou weg, ik wil slapen." Zeg ik overdreven zeurderig. " Keet als je niet reageert dan lik ik aan je arm." Ha! Dat zegt ze altijd. Ze doet het nooit. "Nog vijf minuten mama." Hoelang zou ik dit keer door kunnen gaan? "KEET!" Niet lang dus. En waarom schreeuwt ze altijd zo. "JA WAT?!" Schreeuw ik terwijl ik overeind kom. "Oh hoi Dawn." Ze had duidelijk geen tijd om een rustig gesprek te voeren. "Keet, hoe ken jij Jayden?" Begint ze meteen. Wacht wie? De naam klinkt bekent, maar ik weet niet meer waarvan. "euhm." Ik probeer er op te komen. Wacht. Nee. Niet die Jayden. Ik herinner me plotseling mijn eerste missie en ik weet het weer. Toen er binnen zoveel lawaai was, hoorde ik die naam roepen naar de jongen die ik later achtervolgde naar het station. Shit dat kan ik Dawn niet vertellen. "Hoezo vraag je dat eigenlijk." Draai ik er omheen, dat heeft ze vast wel door maar ja het valt te proberen. "Nou ik zocht die knul dus op." Ik raak in paniek. Shit. Shit. Shit. "Waarom dat dan?" Vraag ik voordat ze veder kon gaan. "Dat moet ik misschien maar even vertellen." Pfff gelukkig maar.