Isabel's POV
"Where you going?" nagtataka kong tanong. Busy siya nag aayos ng gamit niya.
"Batangas." He simply said. Napakunot ang noo ko. Binaba ko ang sketch book na hawak ko, I'm working for my new designs. Magkakaroon kasi ng fashion week next month. And I'm planning to add my designs para ma-feature siya. Para mas makilala ang Rosy Rose.
"Why?" I asked him.
He looked at me. "I'm going with Jenna. She needs a monthly check up."
"Why?" I repeated my question.
Now his forehead creases. "Isabel, she's having my baby."
That hit me right to my heart.
"Why you need to come? Just send Jenna." I said.
He took deep breathe. Para siyang nagpipigil ng hininga. "It's also my baby." That's all he said and he left our room.
Why it hurt damn so much?
Yes, he is right. It's also his baby.
I hug my sketch book and let my tears fall.
His baby... only his.
Not mine.
-----
Ngumiti siya sa akin. Alinlangan akong ngumiti pabalik.
Muka naman siyang mabait pero naiilang ako sa mga tingin niya.
"It's ok now, everything is normal. But of course, you always need to be careful. Always take your vitamins." sabi niya. I just nod.
Huminga siya ng malalim. Tinitigan niya ko.
"I know what they are doing. I know why you here... I'm actually against with this." napahawak siya sa ulo niya. "I found this kind of thing... really crazy. But Isabel agreed with this, and you already having Renz's baby with you. God." napapikit siya.
Napayuko nalang ako.
"I'm sorry for I have said." tumango nalang ako ng di siya nililingon. Nahihiya din ako sa sarili ko.
Bumukas ang pinto, pareho kami napalingom ni Doc sa pumasok.
"How was it?" tanong niya sa doktora
"She's good, the baby is doing good." she looked at me "Just like what I said, don't forget to take your vitamins. Wait, may I check what vitamins you are taking?" mula sa drawer nilabas ko ang munting papel na reseta nung doctor mula sa bayan.
Binigay ko sa kanya, binasa niya ito. Saka tumango-tango.
"I'll just change some of your vitamins, ok?" tumango lang ako.
"Give her the best." nilingon siya ni Doc Jenna.
"Of course I will" may sinulat siyang bagong mga vitamins.
"Nandyan na din kung ilang beses mo siya itetake" inaabot siya sa akin kaso kinuha ni Renz.
"I will buy it." agaw nito.
Tumaas ang kilay niya saka tumango. "Alright. I need to go, I still need to go back. I have other schedules today."
Tumango si Renz. "Thanks Jenna. I'll drive you back in Manila." he looked at me "I'll be back with your vitamins."
Tumango lang din ako.
"You take care." tumingin ako kay Doc Jenna, naka ngiti siya sa akin.
Ngumiti nadin ako, "Salamat Doc."
"Jenna, just call me Jenna." umalis na siya sa kwarto ko.
Tinignan ako ni Renz. "I'll be back." umalis na din siya.
Huminga ako ng malalim.
Babalik daw siya.
Oo. Kahit mali nalungkot ako nung umalis siya kaya laking tuwa ko nung bumalik siya. Totoo siya sa mga salita niya. Nung sinani niyang ipapacheck up niya ko, totoo. Dinala niya dito ung kaibigan niyang doctor.
Babalik siya yun sabi niya, kaya alam kong totoong babalik siya.
~
"Nay." tawag ko kay Nay Lydia.
Natagpuan ko si Nay Lydia sa kusina, inaayos na niya yung mga pinamili niya.
"Nay" tawag ko uli. Lumingon sa akin si Nay Lydia at ngumiti. Natutuwa ako tuwing nakikita ko si Nay Lydia. Parang nakikita ko na din kasi si Mama.
"Oh hija, gutom ka na ba? Naku. Magluluto pa lamang ako e." Umiling ako. Saka lumapit.
"Gusto ko sana tumulong" bigla ko kasi naisip na gusto ko magluto para sa amin ni Nanay.
Mabilis namang umiling si Nay Lydia. "Naku hija, hindi na. Kaya ko na ito. Baka kung mapano ka pa." tanggi nito.
"Hindi naman ako mapapaano nay, magluluto lang naman ako, dali na nay. Pleaseeee" pagmamakaawa ko.
Napakamot naman si Nanay. "Osiya sige. Marunong ka ba magluto ng Tinolang Manok?" mabilis akong tumango.
"Oo naman, Nay."
Tumulong ako kay Nanay, nung una binabantayan pa ko ni Nanay habang nagluluto pero nung napansin niyang marunong talaga ko aky hinayaan na niya ako at inasikaso na niya ang ibang ligpitin.
"Hmmmm." usal ko nang matikam ko ang luto ko "Sarap." sabay tawa ko.
"I hope it tastes good just the way it smells so good." nagulat ako at napalingon sa nagsalita. Muntik ko pa mahulog ung sandol na hawak ko. Parang hilig niya talaga manggulat.
Nakahilig siya sa may pintuan habang nakatingin. Nandito siya, bumalik siya.
"Oh Renz, hijo, andito ka pala." gulat na bati din ni Nay Lydia na nanggaling sa dirty kitchen.
"Hi Nay" nakangiting bati nito.
Napatingin ako sa labas, madilim na.
"Kumain kana. Tamang tama nagluto itong si Apple ng Tinola" tumingin si Nanay. Alanganin ako ngumiti. "Marunong pala ito magluto, amoy masarap oh." sabay singhot ni Nanay. Natawa naman ako dun.
"I hope the taste is the same with the smell" mapang asar na sabi nito habang naglalakad palapit sa dining.
Bigla tuloy ako nagduda sa luto ko. Masasarapan kaya siya?
"Sige maghahain na ko. Umupo kana, Apple" umiling ako.
"Hindi na Nay. Tutulong ako." sabi ko, umiling na si nanay at pinaupo na ko. Wala na ko magawa.
"Sabay na din kaya Nay." ngayom lang ata siya narinig mag tagalog kaya napatingin ako sa kanya.
Napansin niya ko kaya nagtaas din siya ng kilay, "What?" umiling ako,
"I have your vitamins already." tinuro niya ang sala. Tumango lang ako.
Kumain na kami, kasabay namin si Nay Lydia.
Unang kumain si Nay Lydia. "Aba masarap. Magaling ka nga magluto hija." nakangiting sabi ni Nanay.
Napalingon ako kay Renz na susubo palang. Bakit ba ko kinakabahan sa magiging hatol niya sa luto ko? Kumg di siya nasarapan edi wag siya kumain. Pero kasi gusto ko masarapan siya sa luto ko.
Tumango tango siya, nagpipigil hininga na ata ako. "Taste good...hmmm. Great, I guess." saka siya kumain uli.
Napangit na ko. "S-salamat po." nahihiya kong sabi saka kumain na din.
I feel good sa sinabi niya at ganun din ang baby sa tiyan ko, naramdaman ko ang pag sipa niya na parang sinasabi niya na masaya siya.
Masaya din ako, baby.
