Έλενα Ιωάννου και Αντρέα Καναβάρο.
Εκείνη Δασκάλα... εκείνος Φωτογράφος...
Εκείνη στην Αθήνα... εκείνος κάπου μεταξύ Λονδίνου Ρώμης και Τοσκάνης...
Εκείνη οκτώ χρόνια με τον ίδιο άντρα ενώ εκείνος απελευθερωμένος και σεξουαλικά ενεργός σε υπερθετ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ΈΛΕΝΑ
Μετά τις τελευταίες βραδιές που περάσαμε μαζί στην Τοσκάνη δεν ήξερα τι να περιμένω. Στο αεροπλάνο εκείνος ασχολιόταν συνεχώς με τον υπολογιστή του, η Αλίκη με τον Αντόνιο και εγώ αναγκαστικά είχα φορέσει τα ακουστικά μου και άκουγα μουσική. Μόνο όταν προσγειωθήκαμε καταδέχτηκε να με κοιτάξει... με βοήθησε με την ζώνη μου που είχε κολλήσει και μου έδωσε την τσάντα μου, αυτό ήταν όλο. Έβαλε τον Αντόνιο να μας πάει σπίτι ενώ εκείνος έφυγε μόνος του, χωρίς να μου πει τίποτα. Τον έβλεπα να απομακρύνεται και η καρδιά μου του φώναζε να μείνει... να μιλήσουμε...
Όταν μπήκαμε στο σπίτι, η Αλίκη με ρώτησε αν είχα πρόβλημα να έμενε ο Αντόνιο εδώ μιας που σε δύο ώρες θα έπρεπε να κατέβει κάτω στο στούντιο. Εννοείται ότι δεν είχα κανένα πρόβλημα... της είπα ότι θα ήμουν στο δωμάτιο μου, ήμουν πολύ κουρασμένη και θα έπεφτα για ύπνο. Άφησα τα πράγματα μου μπροστά στην πόρτα και αμέσως γδύθηκα για να μπω κάτω από το νερό, ήμουν στεναχωρημένη και εκνευρισμένη. Δεν μπορούσα να εξηγήσω την συμπεριφορά του. Αποκλείεται ότι είχε γίνει μεταξύ μας να ήταν μόνο για το στοίχημα, δεν μπορούσα να το δεχτώ αυτό! Εντάξει το καταλάβαινα ότι κάποιες στιγμές ήταν πιο άγριος και πιο ωμός απ'ότι θα ήθελα... τις υπόλοιπες όμως, ήταν τρυφερός και εξαιρετικά δοτικός. Καμία φορά δεν με είχε αφήσει ανικανοποίητη, πάντα με φρόντιζε και με έφτανε στα ουράνια! Ξάπλωσα στο κρεβάτι και πίεσα τον εαυτό μου να αποκοιμηθεί, τα τελευταία βράδια δεν κοιμόμουν ιδιαίτερα και έτσι τώρα ήταν ευκαιρία, θα ξεκουραζόμουν, θα ηρεμούσα και θα σκεφτόμουν...
Όταν σηκώθηκα είχε πάει σχεδόν μεσημέρι. Ήταν περίεργο να κοιμάμαι τέτοια ώρα. Πετάχτηκα όρθια, φόρεσα ένα μακό φορεματάκι και βγήκα από το δωμάτιο για να βρω την Αλίκη. Κοιμόταν του καλού καιρού! Την σκούντηξα μερικές φορές ώσπου άνοιξε τα μάτια της και μου χαμογέλασε...
«Ξύπνα! Μεσημέριασε!» της φώναξα και τράβηξα τις κουρτίνες.
