Μια Φωτογραφία μόνο...

κεφάλαιο 15

ΕΛΕΝΑ

Όταν έφυγα από το στούντιο, άρχισα να περπατάω χωρίς κάποιον συγκεκριμένο προορισμό. Προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω τι είχα κάνει μόλις τώρα, είχα δεχτεί να δουλέψω για εκείνον με αντάλλαγμα την υπόσχεση πως θα ερχόταν μαζί μου στην Ελλάδα για να γνωρίσει την μητέρα του. Όταν με ρώτησε εάν θα έκανα τα πάντα για την Αννέτα του απάντησα θετικά γιατί πραγματικά το πίστευα. Μας είχε βοηθήσει τόσο πολύ και συνέχιζε να το κάνει με τον τρόπο της... εάν μπορούσα να της προσφέρω λίγη χαρά τότε θα υπέμεινα για λίγο καιρό αυτό το εγωπαθές ψώνιο!!

Ήμουν σίγουρη πως δεν περίμενε πως θα δεχόμουν, το έβλεπα στο βλέμμα του, στον τρόπο που με παρακολουθούσε... τα μάτια του έλαμπαν, λες και σκεφτόταν ότι με είχε στο χέρι, ότι θα έκανα πίσω! Δεν με ήξερε καθόλου καλά, θα δούλευα για εκείνον λίγο καιρό και μετά θα τον έσερνα στην Ελλάδα... για να τηρήσει την υπόσχεση του. Μπορεί να είχε πολλά στραβά αλλά ήμουν σίγουρη ότι θα κρατούσε τον λόγο του.

Ενώ ήξερα ότι είχα κάνει το σωστό κάτι μέσα μου επαναστατούσε, ένιωθα λες και είχα κάνει συμφωνία με τον ίδιο το διάβολο! Εντάξει με έναν αφόρητα όμορφο διάβολο αλλά αυτό ήταν μια άλλη ιστορία, σαν άντρας δεν μου έλεγε τίποτα, είχε πολλά κουσούρια, ήταν αγενής, επικριτικός, ειρωνικός, απότομος και... και τέλος πάντων δεν ήταν αυτό που ήθελα!

Συνέχισα το περπάτημα, πέρασα από την piazza Venezia και ανηφόρησα την via del Corso, έστριψα δεξιά και πολύ σύντομα βρέθηκα στην Fontana di Trevi. Ο κόσμος ήταν πάρα πολύς και αποφάσισα να συνεχίσω το περπάτημα, εφόσον θα έμενα εδώ λίγο καιρό θα είχα την ευκαιρία να την επισκεπτόμουν ξανά και ξανά. Άκουσα το τηλέφωνο μου να χτυπάει και έψαξα να το βρω μέσα στην τσάντα μου. Είδα το όνομα της Αλίκης στην οθόνη και χαμογέλασα, αμέσως μόλις απάντησα άκουσα την χαρούμενη φωνή της να με καλημερίζει στα ιταλικά.

«Καλημέρα και σε εσένα!! Πως και με θυμήθηκες πρωί πρωί;» την ρώτησα

«Πάντα σε θυμάμαι! Είμαι σίγουρη ότι περνάς υπέροχα και δεν θέλω να σε ενοχλώ!!»

«Δεν με ενοχλείς και το ξέρεις. Πότε φεύγεις για Κρήτη;» μου είχε πει ότι θα έφευγε μια από αυτές τις μέρες.

«Θα φύγουμε την επόμενη εβδομάδα και ήθελα να σε ρωτήσω τελικά αν θα έρθεις.» αυτό το είχα ξεχάσει, αυτός ο άνθρωπος μου είχε χαλάσει και τις διακοπές μου!