Μια Φωτογραφία μόνο...

κεφάλαιο 30

ΑΝΤΡΕΑ

Μπήκαμε στο αμάξι μου και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είχε συμφωνήσει με αυτό το στοίχημα... δεν θα μπορούσα να την αγγίξω αλλά θα προσπαθούσα να εκπληρώσω τον υπόσχεση μου με άλλους τρόπους... είχα την υπομονή, την διάθεση και το κίνητρο για να προσπαθήσω όσο το δυνατόν καλύτερα! Καθόταν στο κάθισμα δίπλα μου και μου φαινόταν σφιγμένη και σκεπτική. Το αριστερό της χέρι, ακουμπούσε πάνω στο πόδι της και συνεχώς το κουνούσε. Ήλπιζα μέχρι να φτάναμε να μην είχε αλλάξει γνώμη... Την ήθελα πάρα πολύ, ήθελα να νιώσω το κορμί της, ήθελα να ακούσω την ανάσα της να αλλάζει, ήθελα να την δω να χάνεται και να φταίω εγώ για αυτό... 

Μου είχε γίνει έμμονη ιδέα και δεν μπορούσα να λειτουργήσω κανονικά. Η στύση μου κάθε φορά που την σκεφτόμουν ή βρισκόμουν στον ίδιο χώρο με εκείνη επαναστατούσε και αυτό μου έκανε τη ζωή δύσκολη. Η ηλικία μου δεν μου επέτρεπε να έχω τέτοια συμπεριφορά. Το θέμα έπρεπε να λυθεί και ο μόνος τρόπος ήταν να την έκανα δική μου, όπως και τόσες άλλες, έτσι και εκείνη, μόλις την έπαιρνα θα ηρεμούσα... Μπορεί να της είχα πει ότι δεν θα την άγγιζα αλλά και μόνο που θα την έβλεπα μπροστά μου γυμνή μου έφτανε... για την ώρα. Μόλις κέρδιζα το στοίχημα, θα περνούσα μαζί της εικοσιτέσσερις ώρες και τις περισσότερες από αυτές θα τις περνούσα μέσα της...

Από την στιγμή που μπήκαμε στο μαγαζί δεν έπαψα να παρατηρώ τα αντρικά βλέμματα που τραβούσε πάνω της... ήμουν σίγουρος πως οι περισσότεροι αναρωτιόντουσαν ποια ήταν και τι σχέση είχαμε, κάποιοι άλλοι είχαν την περιέργεια εάν άνηκε σε κάποιο γραφείο συνοδών... Ευτυχώς, αυτοί που έτυχε να με ρωτήσουν είχαν την διακριτικότητα να μη το κάνουν μπροστά της ή να με ρωτήσουν στα ιταλικά χωρίς να καρφωθούνε. Όλοι ήταν εντυπωσιασμένοι, δεν την άφηνα να μιλάει πολύ μαζί τους γιατί φοβόμουν τι θα μπορούσε να μάθει εκείνη από τους φίλους μου, για εμένα... Όταν μας πλησίασαν ο Μπρούνο και η Σήλια, τους σύστησα και της είπα ότι ήταν ο φίλος μου που διοργάνωνε το πάρτι. Μιλούσαμε όλοι μαζί και κάποια στιγμή άκουσα την Σήλια να λέει ότι θα έκανα εξάσκηση στα ελληνικά μου... ήλπιζα πως η Έλενα δεν είχε καταλάβει τι εννοούσε και για να σώσω την κατάσταση άρχισα να αραδιάζω κάποιες απλές φράσεις στα ελληνικά.

Η βραδιά κυλούσε και προσπαθούσα να την έχω συνεχώς δίπλα μου. Το άρωμα της με ζάλιζε αλλά περισσότερο με έκανε να τα χάνω η κίνηση του λαιμού της... όποτε γύριζε να μιλήσει στον Αντόνιο ή σε κάποιον άλλο, έβλεπα την κλείδα της και ήθελα να περάσω την γλώσσα μου από πάνω της... ήμουν σίγουρος ότι το σώμα της θα είχε το ίδιο ωραία γεύση όπως και το στόμα της... από την ώρα που την είδα να ανεβαίνει τα σκαλοπάτια ήθελα να της ορμήσω και να ρουφήξω τα χείλη της... ήξερα όμως πως έτσι και χαλούσα το μακιγιάζ της τόσο νωρίς δεν θα μου το συγχωρούσε και έτσι έκανα υπομονή.