Έλενα Ιωάννου και Αντρέα Καναβάρο.
Εκείνη Δασκάλα... εκείνος Φωτογράφος...
Εκείνη στην Αθήνα... εκείνος κάπου μεταξύ Λονδίνου Ρώμης και Τοσκάνης...
Εκείνη οκτώ χρόνια με τον ίδιο άντρα ενώ εκείνος απελευθερωμένος και σεξουαλικά ενεργός σε υπερθετ...
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
ΕΛΕΝΑ
Ένιωσα τον ήλιο να χαϊδεύει το πρόσωπο μου καλημερίζοντας με αλλά ήταν η πρώτη φορά από τότε που είχα έρθει στην Ιταλία που δεν ήθελα να σηκωθώ καθόλου από το κρεβάτι. Η χθεσινοβραδινή βλακεία μου με περίμενε στην γωνία και εγώ δεν είχα καμία διάθεση να την αντιμετωπίσω... δηλαδή δεν ήθελα να αντιμετωπίσω αυτόν και το ειρωνικό του χαμόγελο! Σίγουρα μόλις του πήγαινα τον καφέ του, θα μου έλεγε καμία εξυπνάδα και θα με έκανε έξαλλη! Έπρεπε πάση θυσία να έβρισκα τον τρόπο, να του έπαιρνα το κινητό και να έσβηνα τη φωτογραφία που του είχα στείλει... με αυτήν την σκέψη σηκώθηκα, ετοιμάστηκα και ξεκίνησα να κατεβαίνω την σκάλα που θα με οδηγούσε στο στούντιο... ένιωθα λες και κατέβαινα στον κάτω κόσμο και εκεί με περίμενε ο ίδιος ο Άδης! Χαμογέλασα και έσπρωξα την πόρτα... δεν ήμουν η πρώτη που είχε φτάσει. Κοίταξα γύρω μου αλλά δεν είδα κανέναν. Άφησα τα πράγματα μου στο γραφείο μου και κατευθύνθηκα στην κουζίνα για να φτιάξω τον καφέ μου και τον καφέ του...
Στάθηκα έξω από την πόρτα του γραφείου του και χτύπησα. Δεν άκουσα κανέναν να μου απαντάει και έτσι άνοιξα, μπήκα μέσα και άφησα τον καφέ του στο γραφείο του. Το σακάκι του ήταν πάνω στην καρέκλα του και ο υπολογιστής του ήταν ανοιχτός... ίσως είχε πεταχτεί κάπου κοντά... το είδα σαν ευκαιρία και πλησίασα την καρέκλα του. Ξεκίνησα να ψάχνω τις τσέπες του, στην πρώτη βρήκα ένα πακέτο μέντες, σκέφτηκα ότι προσέχει την αναπνοή του το γαϊδούρι! Έπειτα έψαξα στην άλλη τσέπη και έβγαλα ένα μικρό πακέτο, νόμιζα ότι ήταν τσίχλες αλλά όταν το κοίταξα καλύτερα είδα ότι ήταν προφυλακτικά!
«Έψαχνες κάτι;» η φωνή του με έκανε να παγώσω, γύρισα προς το μέρος του τελείως άκαμπτη κρατώντας το χέρι μου με τα προφυλακτικά πίσω μου.
«Εεε... ναι! Για την ακρίβεια έψαχνα κάτι...» με πλησίασε αργά αργά και στάθηκε μπροστά μου σταυρώνοντας τα χέρια του. «Εσένα! Σου έφερα τον καφέ σου... και τώρα φεύγω!» έκανα δύο βήματα και με άρπαξε από το μπράτσο, με γύρισε με δύναμη προς το μέρος του και έπεσα πάνω στο στήθος του, έβαλα το ένα μου χέρι πάνω του αλλά εκείνος είχε άλλα σχέδια. Μου πήρε το πακετάκι που κρατούσα και συνέχιζε να με κοιτάζει στραβά.
