Μια Φωτογραφία μόνο...

κεφάλαιο 28

 ΑΝΤΡΕΑ

Όσο ανέβαινε το ασανσέρ εκείνη μου είχε γυρισμένη την πλάτη και χτυπούσε ρυθμικά το πόδι της στο δάπεδο, ήξερα ότι αυτό το έκανε όταν ήταν έτοιμη να εκραγεί. Αυτό σήμαινε πως ήταν τόσο έξαλλη που η συζήτηση που είχα σκοπό να κάνω μαζί της δεν θα πήγαινε και τόσο καλά. Αναρωτιόμουν τι άλλο θα πήγαινε στραβά σήμερα.

Για αρχή το πρωί είχα έρθει καθυστερημένος στη δουλειά κάτι που δεν συνήθιζα. Έπειτα κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης ενώ προσπαθούσα να συγκεντρωθώ ένιωθα το βλέμμα της συνέχεια πάνω μου. Ήθελα να την διώξω αλλά ο Σαλβατόρε την ήθελε εκεί... του άρεσε να τον παρακολουθεί μια όμορφη γυναίκα, έτσι μας είπε. Εγώ πάλι δεν ήθελα να τον παρακολουθεί η συγκεκριμένη γυναίκα... Συνέχισα να τον φωτογραφίζω δίνοντας του οδηγίες ενώ ο Αντόνιο διόρθωνε τον φωτισμό όποτε χρειαζόταν. Μόλις τελειώσαμε, εκείνη επέστρεψε στο γραφείο της ενώ εμείς μείναμε λίγο περισσότερο στην αίθουσα για να επιλέξουμε σε ποιες πόζες θα δούλευα. Έπειτα αποχαιρέτησα τον Σαλβατόρε και ο Αντόνιο τον συνόδεψε στην έξοδο.

Όταν ξεμπέρδεψα και με τα υπόλοιπα ραντεβού ετοίμασα έναν φάκελο με τη δουλειά που θα έπαιρνα σπίτι για το σαββατοκύριακο...

«Δύσκολη η σημερινή μέρα...» άκουσα τον Αντόνιο να μου λέει και συμφωνούσα απόλυτα μαζί του.

«Κάτι τέτοιες μέρες ξέρεις τι σκέφτομαι;» ο κολλητός μου ήρθε δίπλα μου και ακούμπησε στον πάγκο εργασίας περιμένοντας να ακούσει «Σκέφτομαι να σταματήσω τελείως τέτοιου είδους φωτογραφίσεις και να κάνω μόνο εκθέσεις...»

«Το έχεις ξανά πει αυτό Αντρέα και ξέρεις καλά πως δεν είναι τόσο εύκολο.»

«Παλιότερα μπορεί να μην ήταν, τώρα όμως είμαι πολύ κοντά στο να πραγματοποιήσω αυτή τη σκέψη...» έβαλα τον φάκελο στην τσάντα μου και την έκλεισα «Σε πληροφορώ φίλε μου πως έχω δώσει εντολή στην Λουσία να ακυρώσει όλα τα ραντεβού που είχα στο Λονδίνο και να μη μου κλείσει άλλα μέχρι νεοτέρας!»

«Μιλάς σοβαρά;»

«Πάντα μιλάω σοβαρά με ξέρεις...» κοιτούσα γύρω για την ατζέντα μου αλλά δεν ήταν πουθενά «Είδες καθόλου την ατζέντα μου; Πρέπει να δω τα ραντεβού για την Δευτέρα...» έριξε μια ματιά γύρω του

«Δεν την βλέπω... ρώτα την Έλενα! Έξω είναι και τα λένε με την Κάθριν!! Αλήθεια με αυτή τι γίνεται; Σε ξεζούμισε χθες και σήμερα;» Εκείνη τη στιγμή έτοιμος ήμουν να του έλεγα τι είχε γίνει αλλά το άφησα. Το προηγούμενο βράδυ αφού είχα φύγει από το σπίτι της Έλενας είχα επιστρέψει στο δικό μου και δούλευα μέχρι τις τρεις το πρωί. Όταν ξύπνησα η ώρα ήταν περασμένη και το κινητό μου ήταν γεμάτο κλήσεις από την Κάθριν. Δεν είχα καμία όρεξη να την δω αλλά μιας και την είχα καλέσει όφειλα να την κυκλοφορήσω τουλάχιστον. Στον Αντόνιο βέβαια απάντησα πιο λακωνικά.