My "KIND" of bae.

Chapter 26: Operation Make him smile.

Max

        I dont know how to react ng makita ko ang nakasimangot nyang mukha pagkabukas ko ng pinto.

      Ang alam ko lang siguradong  nagpipigil ng tawa ang mga bruha kong kaibigan at pinsan.

      "How could you leave the photoshoot without even saying anything?" Salubong ang kilay na tanong nya saken.

     "Ahm.... Sorry. Nag-alala kase ako sa pinsan ko. Kaya hindi ko na naisip mag-paalam." I gave him my sweetest smile. Hoping na sana maalis nun ang inis nya."As you can see hindi sya okay." Umusog pa ko ng konti para makita nya si Ryzza.

     Tumingin sya kay Ryzza. "Getwell, Ryzza. I hope you dont mind. Kung kakaladkarin ko pabalik sa photo shoot ang pinsan nyo. Dahil iniwan nya lang naman doon na nagkakagulo ang lahat. Naabala ang lahat dahil sa pag-alis nya ng walang paalam." Seryosong sabi ni Gab.

     Kakaladkarin talaga nya ko?

    "It's okay, Gab. Pagpasensyahan mo na ang pinsan namin ha. Sige lang kaladkarin mo na sya." Ryzza said. Pinandilatan ko nga sya. Ang sama! Okay lang sakanila na kaladkarin ako ng masungit na to. Eh, dahil nga sakanya kaya ako nandito eh.

     "Let's go." He said saka ako hinawakan sa braso.

    Dont tell me kakaladkarin talaga nya ko?

     At ang mga bruha narinig ko pang nagtawanan bago sumara ang pintuan. Humanda sila saken mamaya. Pero for now i have to face this guy.

      "Wait! Baka pwede mo namang bagalan ang lakad mo!" Reklamo ko sakanya dahil halos kaladkarin nya na nga ako sa bilis ng lakad nya.

     "Wag kang magreklamo. We have to hurry. How could you do this? Nasa kalagitnaan ng photoshoot umalis ka nalang bigla. Bukod sa naabala ang lahat. Nasira pa ang schedule ng iba dahil sayo." He said without looking at me.

       "Nag-sorry na nga ako di ba? Tsaka alam mo na naman kung bakit ako umalis di ba?" Halos tumakbo na ko para masabayan sya dahil hawak nya ang braso ko."Ano ba! Will you please slowdown! Baka madapa ako!" Wala akong pakealam kahit malakas ang boses ko ang pinagtitinginan na kame ng mga tao.

     "Dont shout." Medyo binagalan nya ang lakad nya.

    Inirapan ko nalang sya. Wala kameng imikan hanggang makarating kame sa parking lot at sa kotse nya.

    "Nakakainis." I uttered pagkabitaw nya sa braso ko.

    "Get inside. Bilisan mo. Pinagtitinginan ka dahil sa suot mo. Ni hindi mo man lang nagawang magbihis o magsuot ng kahit na anong pang-cover up sa sarili mo." Masungit nya paring sabi bago umikot para  sumakay sa driver seat.

    Napayuko ako sa suot ko. Oo nga pala pinagpapalit ako para sa next outfit ng umalis ako. Kaya yun jeans at tube blouse lang ang suot ko. Confident ako sa katawan ko. Pero bigla akong nahiya sakanya.

     "I said get inside!" Gab.

     "Oo na! Ito na oh. Laging nakasigaw?" Inis na pumasok ako sa kotse nya.

    Tinignan nya lang ako ng masama. "Mag-seatbelt ka." He said bago pinaandar ang sasakyan.

    Sumunod nalang ako ng tahimik.

     Hanggang makabalik kame sa location ng shoot wala nagsasalita sa amin. Bumaba sya ng kotse without saying anything to me.

    "Hindi man lang ako pinagbuksan ng pinto." Inis na bumaba ako ng kotse saka sumunod sakanya.

    Napatingin samen ang mga tao sa location. Now, i have to explain myself to them. Nakakahiya.

     "Ahm.... I want to apologize for leaving without saying anything. Sorry kung naabala kayong lahat dahil saken. It's an emergency kaya hindi na ko nakapagpaalam." Paliwanag ko sakanila.