31: Blood, Tears, Dust

2.3K 110 19
                                        

"D-do you know what is this Nia?" Van asked. Nakita kong nangingig na siya. And I don't know what to do.

Kinakabahan ako sa kilos niya. Parang hindi na siya. Hindi ko alam na ganito ang magiging reaksyon niya.

"This thing is the reason why my parents are dead. Lumaban sila para di na ito kumalat pa...and Bullet...and Bullet has this..."

Van bit her lips. "I trusted him...I given him a chance to prove himself tapos ganito?"

Damn, what should I do now. Naiisip ko na ngang gamitin ang psych ko.

"Where is he Nia?!" Nagulat ako . Hinawakan niya ang balikat ko nang marahas. I can even feel her fingernails digging on my skin. Masakit. Dumudugo na yon.

"I know you can f*cking speak! Enough with these lies! Where is he?!"

I gasped. She knew?

"Nia!?"

Umiling ako agad. Hindi ko rin naman talaga alam ang sagot.

"Pare-pareho kayo..." Van violently pushed me on the bed. Nabitawan din niya ang vial ng Fullmoon sa sahig.

She was gone in split seconds after that. Mabilis siyang tumakbo papalabas ng kwarto. Sinubukan ko pa siyang habulin hanggang labas pero mabilis din siyang sumakay nang sasakyan. Kinatok ko pa ang window ng kotse niya pero tumuloy parin siya.

Hindi ko alam kung saan siya pupunta. Hindi ko alam na ang gagawin ko sa pagkalito sa mga nangyayari.

Si Mommy!

Agad akong bumalik sa taas. I saw her looking out in the window. Mukhang nagising lang sa nangyari. Nagtataka rin.

"Nia, what happened? Ba't umalis si Van ng ganito kaaga?" She asked.

I opened my mouth but I held back. Did Mommy knew too?

"Oh, sorry. I know you can't speak...I just...kausap ko lang si Mike kagabi and..." Humikab pa siya. Mukhang di niya alam na ganoon na kalala ang sitwasyon.

"Are you hungry again, Nia? Bumili lang si Van ng food?"

Oh. My--

Nag-action nalang ako na bilog. Yung Fullmoon. Kumunot lang ang noo ni Mommy G and then ask: "Gusto mo ng pizza this early?"

Umiling nalang ako uli. Yes I do like pizza but not this time! Why do it have to be this hard!

I just drew a small vial in the air and nag gesture na may iniinject sa braso ko. Kunot noo lang ang sagot sakin ni Mommy. Di parin niya nakuha. Mukhang inaanok pa siya.

Oh I give up!

Mabilis kong kinuha ang kamay niya. Hinila ko siya papunta sa kwarto ko. A familliar smell permitted the air. Galing sa nabasag na vial. Hindi ko agad napansin yon dahil sa pagmamadali ko kanina.

An Ancient Blood blood's. Napakunot ang noo ko. Ganoon din ba ang amoy ng Fullmoon?

"Was that...that drug?"

Napatingin ako kay Mommy.

Nakatingin siya sa natapong liquid sa sahig galing sa vial. Finally!

"But it wasn't..." umiling siya at bumaling sa akin. "kay Bullet ba?"

Tumango ako.

"Oh. F*ck! Nia, sinaktan ka ni Van?!" Mommy G gasped when she saw my arms. Mukhang noon lang niya napansin yon. Hinawakan niya iyon ng isang kamay niya.

"This is serious!"

Agad na tumalikod si Mommy G. Bumalik sa kwarto niya at kinuha ang cellphone. Nakasunod lang ako.

"Find her! Now! He might kill him. Kilala niyo siya. Pinapatay niya ang kung sino mang may hawak ng Fullmoon!" Yun na lang ang huling nadinig ko. Marami pa siyang ibang tinawagan. Agad din siyang kumuha ng damit at nagbihis. I want to help her dahil sa disabilty niya pero mukhang sanay na sanay na siya sa ganoon.

"Nia, stay here," she said when she fastened her hook on her arm. "Wag na wag kang aalis dito. And keep everything lock."

Hindi na ako nakatanggi pa. Umalis na si Mommy agad. Kasama pa niya ang ibang hunters na bantay sa shop and I was left all alone.

I did what I was told. Wala rin naman akong magagawa.

I paced back and forth sa kwarto ko. Kasalanan ko. I should have kept that vial away. Pero hindi ko naman alam na Fullmoon pala yon.

Dammit. I have to do something! I should have used my psych on Van noong may pagkakataon ako. I already decide to give up on my mission but I can't leave them like this.

Huminga ako nang malalim. I need to calm down and clear my head. I need to figure this out.

Bakit nga ba meron noon si Bullet? Is he using that? Parang normal naman siya. He's a perv kung minsan pero hindi naman malalala. Wala siyang symptoms.

Bigla akong nakaramdam ako ng hilo at napahawak ako sa lamesa. Everything around me moved. Nag-iba ang hitsura ng lahat. Napapikit ako.

Those visions again! Bakit ngayon po?

Dahan-dahan akong nagmulat. It was an unfamilliar place. Hindi ko pa iyon nakikita.

It was like a small apartment. Para lang sa dalawang tao. Hindi gaanong mamahalin ang mga gamit but it was all clean and cozy.

Where am I? And why am I wearing a school uniform?

"Bata..."

I almost jumped nang may nagsalita galing sa likod ko. His voice is scary as hell. Parang galing ilalim ng lupa.

"...nasaan ang kuya mo?"

Kuya?

Dahan-dahan akong humarap. Naapatras naman ako nang makita ko kung anong nasa likod ko kani-kanina lang.

They were five of them. Nakakatakot na mga lalaki. One was holding a gun aimed directly at me.

He's a hunter. May tattoo siya ng omega symbol sa kamay. Pero ang mas napansin ko, yung mga dilat na dilat na mga mata niya. Dilated ang pupils noon. Almost black na ang nakikita ko.

Napakunot ang noo ko. Parang nakakita ko nang ganoon.

The man smirked. "May atraso siya, bata."

Napaatras uli ako. May nakita akong flower vase sa tabi ko at binato iyon sa lalaki.

It was a stupid move I know. Pero sa mga visions kong ganito, wala akong control sa ginagawa ko. Na para bang nangyari na ang lahat at wala na akong magagawa pa para mabago iyon.

Natamaan ang lalaki sa noo. He didn't even flinched. Ngumisi lang siya ng may tumulong dugo sa ulo niya.

That smell. Napanganga ako. He's using the Fullmoon!

Mabilis na lumapit ang lalaki. Akmang babarilim niya ako pero bago pa niya natuloy, bumukas ang pinto ng apartment.

I saw a familliar figure. That man on my vision. I was so sure. Pero nagtataka ako sa pagkakataong ito, takot na ang dala niya sa akin. Na alam kong may masama siyang balak.

"Get her."

Sumunod naman ang mga lalaki at lumapit na sa akin. I closed my eyes and screamed.

"Nia.."

Naramdaman ko ang mga bisig na nakayakap sa akin. Hinahaplos-haplos pa ng isang kamay nito ang likod ko. Dahan-dahan akong nagmulat.

"Nia...wake up."

Humugot ako nang malalim na hininga.

He was here again.

"Blade..." I whispered.

Requiem: Song of the FallenTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon