"B-Blade..."
Siya ang una kong nakita pagmulat ko ng mga mata. He's between me and Rafael. I could see the blood seeping through the fabric of his shirt.
Hindi ako agad nakalagaw sa kinatatayuan. Nang makita ko siyang ngumiwi sa sakit ay doon ako natauhan.
"Blade!"
Mabilis na binunot ni Rafael ang ma mahahabang kuko sa likod niya at umatras.
"Dammit! Why can't you just die!" Rafael screeched. Pero mabilis din siyang tumalsik bago pa uling makasugod. His bones cracked even before his body reached the marbled floor.
That was Blade's psych? I never thought he could use that! Ang lakas niya!
"What did he do to you, mon amour?" Humarap uli si Blade sakin. Hinawakan nang marahan ang mga balikat ko. Pulang-pula ang kulay ng mga mata niya. Pero sa kabila noon, punong-puno iyon ng pag-aala.
"Did he hurt you?"
Umiling naman ako nang marahan at ngumiti. Pero nang bumaba ang paningin ko sa sugat na naiwan sa dibdib niya ay nawala agad iyon.
Rafael's claws, it left a gaping hole on Blade's chest.
Nakita ko naman ang pagngiti niya at pagpikit. Agad ko siyang nasalo nang bumagsak siya sa harapan ko. Naaupo ako sa sahig kasama siya.
"Blade!"
"Kiel! Si Helena!"
That was Mama's voice. Napatingin ako sa pinangalingan noon. Nakita kong yakap na niya ang walang malay kong kapatid. Nakita ko rin si Papa nakatayo sa harapan ni Rafael. He's almost good as dead but I think Papa's going to finish him off. Napigilan lang ni Mama.
"Nia.." Blade gasped. Napakagat ako ng labi.
Bakit ba nangyayari ito?
"Mon amour..." I cradled his head on my chest. He reached for my hand and I took it. Hindi na tumitigil ang pagdugo ng sugat niya. Namantyahan na ang suot kong damit. Unti-unti nang kumalat at nagiging pula.
"Blade.. no..." Hindi ko na napigilan ang luha ko. Napuno na ako nang takot nang tuluyan.
Sa puso siya tinaamaan ng mga kuko ni Rafael. Ramdam ko din ang matinding sakit na dulot noon.
He's dying. Hindi pwedeng mangyari yon..hindi pwede.
Tinakpan ko nang mariin ang sugat niya ng isang kamay ko. Pinigilan ko ang pag-agos ng dugo doon.
He's a fullblooded vampire. Malakas din siya, nakita ko iyon kanina. If I can stop the bleeding, his body will heal, I knew it will.
"D-don't move, Blade. Please. Don't. Stay still. Stay still." Sunod sunod na bulong ko sa kanya.
"Nia.." Ngumiti lang siya ng pilit. Marahan niyang inangat ang duguan kamay. Pinahid ang mga daliri sa mga luha ko sa pisngi.
"D-don't cry, my princess."
"P-Pierre!" It was Mama's frantic voice again. Nakatingin na siya sa direksyon namin. Unti-unti nang nagdadatingan ang mga tauhan nila.
They took my unconscious sister. And then Rafael. Pero di na nila nagawa pang tumulong samin.
Si Mama ang pumunta para daluhan kami. Hinawakan niya ang isang kamay ni Blade.
"Pierre. Don't you die like this! Naririnig mo ba ako?!” she pleaded. He was her twin brother after all. "Hindi mo kami pwedeng iwan uli nang ganito!"
"A-Angelique...forgive me.." Blade said. Marahan siyang tumugon kay Mama.
"There's still a way. There's--"
"My Queen." She gasped when she heard Papa's voice. It was quick and stern.
Mabilis namang tumayo si Mama at lumayo sa amin. Papa whispered something. Nakita ko pa ang pag-iling ni Mama sa kanya bago siya tumakbo papalayo sa amin.
Hindi. Hindi pwede ito. Even Mama left.
"P-Papa..Help me..." I was pleading while holding the love of my life in my arms.
"Forgive me, Natalia." He said and looked away.
I felt Blade gasped again. Kumawala ang maraming dugo sa mga kamay ko na nakatakip sa dibdib niya. Alam kong hirap na rin siyang huminga dahil sa sugat na yon.
No! He's part Ancient Blood like Mama. Nabuhay na siya noong nagka gera. Hindi siya mamamatay dito. Hindi na uli. Hindi pwede.
Hindi ko matatanggap.
Hindi ako papayag.
"I'm s-sorry.."
His life is fleeting, I can feel it. Ramdam ko ang paglakas at paghina ng tibok ng puso niya. Hinang-hina na siya. Pinilit lang niyang magsalita.
"I-if...If we can't..If we can't be together in this world...maybe to the next..."
He smiled. Painfully. His face now covered with his blood and my tears.
"Don't say that. Don't..I'm begging you. Don't."
"M-my princess.."
His heart stopped. As almost my own heart did. Bahagya pang nakaawang ang bibig niya dahil sa huling salitang hindi na naibigkas pa.
"Blade."
I quickly moved. I bit my wrist till it bled. Humigop ako ng dugo doon at pilit na isinalin sa bibig niya.
Blade.
He's still not responding.
Marahan ko pa siyang inalog. Sinampal. Sinuntok ang dibdib, nagbabakasakaling tumibok uli ang puso niya.
"Blade, wake up! Wake up!"
This not happening. This is just a dream. This is not real. Gusto ko nang gumising sa bangungot na to. This is far worst than all the nightmares that I had.
"No! No...You can't...Don't leave me.." I begged him. Niyakap ko siya nang mahigpit at napasubsob sa leeg niya. His warmth was starting to leave his body.
"It's alright. Please. It's over. Breathe for me now, please. Breathe."
Hindi parin siya kumilos.
"Please..."
"Natalia."
Papa's voice cut between my sobs. I looked up. All this time, nandoon lang siya at nanonood sa amin.
How can he let this happen?! He is the King, I know he knew something that can save him. Pero wala siyang ginawa.
But maybe he did not want us to be together. Ang selfish niya kahit noon pa.
"Let him go. We can't--"
"Hindi! Ayoko! Nagkahiwalay na kami noon! Hindi ako papayag na maulit uli ito!" Sigaw ko.
For all the hardships that we endured. For all the pain and the nightmares. Hindi ako papayag na mauwi sa ganito ang lahat.
He waited for me for so long. This our second chance, and maybe our last.
Bakit ba kung kailang magkasama na uli kami? Bakit kung kailang masaya na kami?
"Natalia!" Papa shouted. And then he sighed.
"Rafaella," he called me again. There was pain in his voice. "Wala na tayong magagawa."
Yes there is. I know. There's still a way.
Natatadaan ko na na humiling ako sa langit noon na magkasama uli kami. Noong gabing ako ang namatay.
Perhaps now, they can grant my wish. again. Kung hindi, ako ang gagawa ako ng paaran.
"Blade..." I kissed his now cold lips.
"Come back," I whispered. I know he can still hear me.
This is my last hope.
"Come back to me my prince."
