Steal Your Heart

Chapter 46: Move on

ADDIE

"Brent, ikaw na ang bahala rito," bilin ni Nanay sa kapatid ko bago siya bumaling sa akin. "Babalik kami ng tatay mo mamaya, anak. I-observe ka pa raw ulit ng doctor mamaya."

"Nanay, ayoko na rito, eh. Gusto ko na umuwi ngayon," pakiusap ko.

Ayaw ko talaga sa ospital kahit na halos dito na ako tumira mula pa noong bata ako. Hospitals sadden me.

"Anak, kaunting tiis. I-u-uwi ka na namin mamayang hapon, sisiguraduhin lang ng doctor kung okay ka na talaga," sagot ni Nanay habang hinahaplos ang buhok ko. "Tiisin mo na, ha? Sandali na lang 'yon. Tsaka 'nak, sinabi ko kina Zia na sa bahay na lang ulit dumalaw dahil i-di-discharge ka na rin naman. Gusto raw kasi nilang bumalik dito ngayon para kumustahin ka."

Sabi ni Nanay, agad na sumugod sa ospital ang mga kaibigan ko kagabi nang malaman nila kay Kevin ang nangyari sa akin. Wala pa rin akong malay nang dumating sila dahil sa mga gamot kaya umuwi rin sila nang masiguradong stable na ang kondisyon ko.

"Sige po," sagot ko at napapikit na lang ako nang humalik si Nanay sa noo ko bago sila umalis ni Tatay para magpahinga. Kagabi pa sila nandito sa ospital kaya alam kong pagod na rin sila.

"Hey..." alanganing tawag sa akin ni Kuya Brent nang kami na lang dalawa ang naiwan sa loob ng private room.

Inangat niya ang medium-sized box na kanina pa nasa tabi niya nang dumating siya mula sa trabaho. Nag-volunteer siyang mag-half day para mabantayan ako kahit na kanina ko pa siya hindi kinakausap.

"I know you hate me right now and you don't want to talk but I want you to have this..." Ibinaba niya sa ibabaw ng side table drawer ang box na hawak niya at napatingin naman ako rito. "These were Axel's gifts to you for the past three years. These are for the missed birthdays, Christmases, New Years, Valentines and other holidays without you here."

"Bakit mo 'yon ginawa, Kuya?" mahinang tanong ko nang tumingala ako sa puting kisame ng kwarto.

Sigurado akong alam na ng kapatid ko na alam ko na ang totoo. And I can't even look at my own brother because of what he did.

"At that time, I thought it was the right thing to do," sagot niya. "Alam kong mula noong naging malapit kayo ni Axel, nagsimula ka nang magdalawang isip tungkol sa pag-alis mo."

"Kahit na, Kuya. Wala kang karapatan na pangunahan ako sa mga desisyon ko," mariin kong balik sa kanya. "Ang dami ko pa sanang oras noon, eh. May isang buwan pa sana ako dahil ang usapan, pagkatapos pa ako ng graduation aalis."

"Addie, intindihin mo naman ako," pakiusap ni Kuya Brent at marahas ko siyang tinignan.

"Intindihin?" pag-ulit ko sa sinabi niya at napailing na lang ako. "Kuya, ang daming nawala sa akin dahil sa pagsisinungaling mo. Nakapag-isip pa sana ako, nakapag-usap pa sana kami ni Axel... pero hindi mo ako binigyan ng pagkakataon dahil hindi mo kayang magtiwala sa mga desisyon ko. Kailan ka ba magtitiwala sa akin, ha? Why can't you trust me?"

"You were still young at that time, Adds. Young and vulnerable. Vulnerable and so infatuated with Axel..."

"Kahit na! Kahit na, Kuya! Wala ka pa ring karapatan!" galit kong sabi at muli kong ipinikit ang mga mata ko para pakalmahin ang sarili ko. "Please, just leave. I don't want you here. You're the last person I want to see."

"I'm sorry, Adds. I'm sorry..." rinig kong sabi ni Kuya Brent bago ko narinig ang pagbukas ng pinto. Ilang minuto pa ang lumipas bago ko narinig ang pagsara nito at do'n ko lang muling idinilat ang mga mata ko.

Naiwang bukas ang tv kaya kinuha ko ang remote sa drawer para i-turn off ito pero natigilan ako nang muli akong bumaling sa screen.

'Heaven Knows'
Axel Padilla
#HeavenKnowsonMyxPremiere
August 30, 2 PM