Burn the truth (NL)

| 13 |

De warmte van de zonnestralen op mijn huid, maakten me wakker. Ik rook de geur van een schone bedovertrek en bedankte Samira mentaal voor de wasbeurt. Mijn vingers streelden het rode overtrek. Tevreden, glimlachte ik en verstopte mezelf onder het deken.

Een rode bedovertrek? Dat was onmogelijk. Ik had geen rode bedovertrek.

Ik schoot op van het bed, in trans. Na een aantal keer geknipperd te hebben, keek ik om me heen. Bij het zien van de onbekende kamer, voelde ik paniek in mijn keel opbouwen. Waar ben ik?

Adem in en adem uit. Raak niet in paniek.

Knipperd, probeerde ik mijn beeld te verscherpen. Dit was een hotelkamer.

Mijn mond voelde vies aan. Ik haalde diep adem en hield het deken omhoog als ik naar binnen keek.

De kleur verliet mijn wangen en ik bevroor. Mijn kleren? Waar zijn mijn kleren? Tranen bouwden op en dwarrelde over mijn wangen.

Nee. Nee, nee, nee.

Mijn vingers begonnen te trillen en ik voelde me misselijk.

Nee.

Ik duwde mezelf overeind en keek op de grond. Waar zijn mijn kleren? Mijn kleren zijn weg.

Mijn vingers kropen over mijn haren en trokken aan de haren op mijn hoofd. Ik begon te huilen. Hard.

Nee, niet weer.

Ik duwde het deken opzij en sloeg mijn armen over mijn lichaam. Nee. Mijn ogen weigerde naar mijn lichaam te kijken in angst wat er te zien viel.

Zijn geur drong mijn neus binnen en de neiging om te kotsen kwam als een golf naar boven. Ik hield mijn hand tegen mijn mond en versnelde me richting de badkamer. Ik kotste alles uit tot ik hijgende boven de wc-bril hing.

Faid. Ik moet Faid bereiken.

Met moeite trok ik aan een witte baddoek en sloeg het om mijn lichaam. Ik duwde mezelf uit de badkamer richting het bed. Mijn ogen zochten met paniek naar een telefoon.

Adem in en adem uit. 

Bij het zien van een huistelefoon op een nachtkastje, tikte ik het nummer van Faid in en liet het overgaan. Na twee keer overgaan, werd er opgenomen. "Met Faid."

Adem in en adem uit.

"Faid?" Mijn stem voelde schor aan. "Faid?" herhaalde ik met moeite als ik niks te horen kreeg. "Faid, help," snikte ik aan de telefoon. "H- help."

"Zara," hoorde ik Imran's stem opeens aan de telefoon.

"Imran." Snikkend, hield ik het telefoon dichter tegen mijn oor. "H- hel-p."

Adem in en adem uit.

"Zara, waar ben je?! We zijn al uren opzoek naar jou en-"

Ik keek angstig om me heen. Wat als hij hier nog steeds aanwezig is? "Ik ben in een hotelkamer," kraakte ik hem af. "Kom me halen, alsjeblieft!" Mijn vingers wreven over mijn voorhoofd. "Ik begrijp het niet- mijn hoofd-" Het stond op barsten.

"Zara? Zara! Hou vol, we komen eraan," hoorde ik Faid op de achtergrond schreeuwen.

"H- hel-p," piepte ik als ik de telefoon tegen mijn oor hield. "Ik- ik ben bang-g, I-Imran."

"Welk hotel, Zara?" hoorde ik Imran met paniek vragen.

Ik keek om me heen, maar het beeld was vaag. "Ik- ik weet het niet."