Burn the truth (NL)

| 41 |

Januari 2020

[Zara]

"Ik ben blij dat je hebt besloten toch bij ons te verblijven in plaatst van bij Faid," gaf Esma aan met een glimlach en wreef over mijn arm.

"Thanks, Esma." Mijn ogen straalde dankbaarheid uit. "Dit betekent enorm veel voor me."

"Ik ben blij dat het wat beter met je gaat." Haar gouden ogen gleden naar mijn buik en ik voelde een brok in mijn keel ontstaan.

Mijn vingers kropen over mijn buik. Een gevoel van leegte nestelde zich in mijn borst.

De baby herinnerde mij aan Imran.

Imran?

Dat was het eerste wat me opkwam bij het horen van de bel.

Ik rende de trap af terwijl ik de doorlopende tranen probeerde af te vegen en sloeg de deur open. Een frons vormde tussen mijn wenkbrauwen bij het zien van lange mand op de deurmat.

Ik hurkte voorzichtig voor de mand en haalde het deksel eraf. "Ohmijngod," mompelde ik bij het zien van de inhoud in de mand.

Met trillende vingers, haalde ik het uit de mand en hield het zo stevig mogelijk vast.

Bij het zien van een klein kaartje, vastgemaakt aan de zijkant van de mand, trok ik het eraf en las het bericht.

Ik hoop dat je onze contract niet bent vergeten.

Camilla.

Dit moest van haar zijn.

"Zara, wie is aan de deur?" hoorde ik Esma vanuit de woonkamer roepen.

Ik voelde Noor achter me staan. Ze wierp een blik naar mijn armen en keek me verrast aan. "Is dat een baby?"

~

[Imran]

Ik was mijn tanden aan het poetsen toen een blauwkleurig voorwerp opeens mijn aandacht trok. Ik spuugde eerst de tandpasta in de wasbak voor ik door mijn knieën hurkte en het voorwerp van onder de kast oppakte.

Met een verwarde blik, staarde ik naar het voorwerp. "Nee," mompelde ik vol ongeloof onder mijn adem, bij het realiseren wat het mogelijk zou kunnen zijn.

Ik haalde mijn telefoon uit mijn zak en zocht op internet naar foto's van zwangerschapstesten.

Bij het zien van de foto's, kon ik concluderen dat dit inderdaad een zwangerschapstest was.

Dit had van Zara moeten zijn.

Mijn ogen vergrootte. Wanneer had Zara deze test gehaald en uitgevoerd? En waarom wist ik hier niet van?

Een zucht verliet mijn mond als ik tegen de muur leunde met mijn rug. Zara en...zwanger?

De mogelijkheid dat Zara zwanger is van mij, liet me opwinden van geluk.

Ik glimlachte breed.

Alles zou weer goed komen. Zara, zou me vergeven en we zouden weer ons huwelijk kunnen voortzetten. De baby samen opvoeden en voor onze kinderen zorgen.

We konden een eigen gezin opbouwen.

Ik hield de test in de buurt van de lamp om de woorden beter te kunnen lezen. Mijn adem stokte in mijn keel bij het zien van het scherm.

Niet zwanger.

Ik voelde mijn wereld ineenstorten. Al het hoop in een flits verdwenen.