Burn the truth (NL)

| 58 |

"Noor?" mompelde ik verrast. De deur duwde ik wat verder open en stapte naar buiten. "Hey, lieverd."

Ze keek me voor een moment aan met grote ogen, haar mond lichtjes open en haar lichaam gespannen.

Ze leek bevroren.

Ik zwaaide ongemakkelijk voor haar ogen. "Uhm, Noor-"

Plotseling, sloeg ze haar armen om me heen en trok me in een sterke omhelzing. "Holy sh*t," gilde ze enthousiast. "Kijk naar dit huis!"

Ik wreef over haar rug met een kleine glimlach. "Nou ja, zeg, en ik dacht dat de enthousiasme voor mij bedoeld was," mompelde ik speels.

Noor was een liefhebber van grote huizen.

Ze trok zich terug en knikte heftig. "Natuurlijk heb ik jou gemist! Het is zo saai zonder jou." Haar ogen rolden over Imran's huis waar ik tijdelijk verbleef. "-maar deze huis is f*king groot, Zara."

Ik duwde een los plukje haar achter haar oor. "Ik heb jou ook gemist."

Als ik haar constant een blik over mijn schouder zag werpen, zette ik een stap opzij. "Kom je naar binnen?"

Noor schudde haar gedachtes weg en glimlachte breed. "Hoewel de uitnodiging aantrekkelijk klinkt, ben ik hier voor wat anders."

Ik fronste. "Oh?"

"Ik wou met jou gaan shoppen." Haar ogen keken mij hoopvol aan.

"Shoppen?" herhaalde ik verward. "Voor wie?"

Een brede glimlach rekte haar lippen uitelkaar. "Voor de baby." Haar ogen rolden over mijn schouder waar Ela aan het puzzelen was. "En Ela, natuurlijk!"

Ela keek op van haar puzzel en haar ogen verlichtte bij het zien van Noor. "Noori!" riep ze vrolijk en rende onze kant op.

Noor nam haar in haar armen en gaf haar een kusje op de wang. "Hey, Ela. Kom je met mij en mama shoppen?"

Ela knikte verlegen.

~

"Oh my gosh! Zara, kijk dan!"

Een paar roze schoentjes, versierd met glitters -heel veel glitter- werden in mijn hand geduwd.

Ik nam de schoentjes van haar aan en knikte twijfelend. "Schattig."

Ze leek het twijfel op te merken, want ze hield haar hoofd schuin en mompelde, "Maar?"

Ik wierp een korte blik op de half gevulde kar waar Ela in zat met babyspullen. "We hebben al een hoop spullen in de kar zitten."

Ze fronste verward. "Dus?"

Ik beet op mijn lip. "Ik krijg een jongen, Noori."

Haar frons verdiepte. "Dus?"

Ik rolde met mijn ogen. "Hoe bedoel je dus? Het is roze, Noor."

"Voor Ela dan?" vroeg ze sceptisch.

Ela reikte naar de roze schoentjes en knikte blij. "Ik, ik, ik," mompelde ze vrolijk.