Burn the truth (NL)

| 39 |

Januari 2020

[Zara]

Ik hield mezelf vast aan de koude tegels van de badkamer als ik naar voren boog en de inhoud van mijn maag begon uit te kotsen.

De vieze nasmaak bleef achter op mijn lippen, nadat ik het toilet had doorgespoeld en gelijk voelde ik de neiging weer opkomen om opnieuw over te geven.

Mijn ademhaling was onregelmatig als ik tegen het muur aanleunde met gesloten ogen.

Ik heb gisteren niks verkeerds gegeten, ook geen buikgriep of ander ziekte. Waarom ben ik de laatste tijd dan zo misselijk?

Mijn ogen opende abrupt, bij het realiseren van iets. Ik heb al drie maanden mijn menstruatie niet gehad.

Ik hield mijn arm om mijn middel als ik de badkamer met moeite uitliep.

Met mijn lippen stevig tegen elkaar, zakte ik voor mijn koffer en gooide alles eruit. Ik stopte bij het zien van het pakje. Het ongebruikte test trok ik eruit en gooide het pakje weg als ik het badkamer weer in liep.

Zodra ik instructie op de handleiding had gevolgd, zakte ik op de koude vloer en hield de test voor mijn ogen. Met trillende vingers, keek ik toe hoe er een zandloper op het scherm verscheen.

Één minuut, twee minuten, drie minuten..

Mijn adem stokte in mijn keel bij het zien van de resultaat.

Zwanger 3+

Ik leunde tegen het muur en sloot mijn ogen. Ik ben drie maanden zwanger.

Ik lachte humorloos. Hoe ironisch.

Toen we voor een baby probeerde, raakte ik niet zwanger en nu.

Nu we uitelkaar zijn, ben ik zwanger.

Met mijn handen ging ik gefrustreerd over mijn gezicht. Wat nu?

~

[Imran]

''Imran?''

Ik was bezig met het dichtmaken van de knopen van mijn witte blouse als Manar de kamer binnen liep.

Ik keek op, in de ogen van Manar.

Ze duwde de deur tot mijn slaapkamer wat verder open en liep naar binnen met een sluwe glimlach.

Ze ging met haar hand over mijn arm en ging voor me staan. Haar ogen keken me ondeugend aan.

Ik spande mijn kaken. "Manar." Mijn toon klonk waarschuwend.

Met haar vingers ging ze over de open knopen en grinnikte.

Voordat ze wat kon proberen, duwde ik haar weg en liep van haar vandaan. "Wat doe je hier?"

"We zouden vandaag uiteten gaan," mompelde ze met een glimlach en maakte een rondje van geluk.

Ik maakte de rest van de knopen snel dicht en trok een groene blazer aan. "Ik heb daar geen tijd voor, Manar," mompelde ik als een exuses terug en kwamde mijn haren netjes.

"Imran," zeurde ze ontevreden en ik rolde mijn ogen. "Je had het beloofd."

Ik balde mijn vuisten gefrustreerd. Ik wou niet met Manar uiteten. Ik kon haar nauwelijks weerstaan. Ik wou Zara.

Zara.

Mijn hart verkrampte pijnlijk. Ik miste haar.

Manar nam de stencil blaadjes van het bed in haar handen. ''Wat is dit?'' vroeg ze nieuwsgierig als ze er in bladerde.

Ik pakte mijn zilveren horloge van tafel en deed het om. ''Jij hebt het vast, dan zou jij het toch moeten weten.''

''Imran,'' De blik die ze mij wierp, beviel me niet. ''Waarom heb je scheidingspapieren voor ons aangevraagd?''