Burn the truth (NL)

| 62 |

Bij het horen van de bel, keek ik Imran vragend aan.

Hij schudde zijn hoofd, niet wetend wie er heeft aangebeld.

Ik trok mezelf omhoog en liep de trap af naar beneden. De slot draaide ik open en trok aan de deur.

Twee figuren stonden voor de deur met een ontevreden blik. Of was dat de lantarenpaal achter hun?

Ik wreef over mijn ogen en Esma en Noor verschenen in beeld met een huilende Ela in de kinderwagen. ''Ohmijngod," rolde van mijn tong als ik me besefte dat ik gisteravond niet naar Ela was gekeerd.

Ik versnelde me naar Ela en trok haar in mijn armen.

Met mijn vingers streelde ik haar donkerblonde lokken als ik haar gerust probeerde te stellen. "Het spijt me, Ela," suste ik in haar oor. "Het spijt me zo erg, lieverd."

Ela hield mijn schouders stevig vast en drukte haar hoofd tegen mijn rechterschouder. "Mama," snikte ze. "Waa was jij, mama?"

Ik drukte mijn lippen tegen haar haren en voelde mijn eigen tranen opkomen. "Het spijt me, babydoll."

Ze drukte haar hoofd dieper in mijn hals en verstevigde haar greep op mijn schouders.

"Ze huilt al sinds ze wakker is," mompelde Noor geërgerd. "Eisend haar moeder te zien." Haar toon was spottend. Noor hief haar wenkbrauw niewsgierig. "Waar bleef je? Je zei dat je gisteravond terug zou keren met Ela's kleren."

"Noor," siste Esma met een waarschuwende  toon waarop Noor haar schouders ophield.

Een brok ontstond in mijn keel als de herinnering van gisteravond voorbij vloog. "Ik- ik was inslaap gevallen." Leugen.

De blik die Noor hield, liet zien dat ze me door had, maar ze ging daar niet dieper op in.

"Het spijt me," mompelde ik schuldig.

Esma schonk me een gerustellende glimlach. "Geen probleem." Ze wreef over Ela's rug. ''Nu we hier toch zijn, laten we naar de kermis gaan. Hmm, Ela?''

Ela gaf daar geen reactie op en ging verder met het spelen met mijn haren.

"Nu?'' vroeg ik met een frons en wierp een blik naar de lucht. "Het is nog ochtend."

''De kermis gaat om twaalf open. We zouden in de tussentijd naar de winkelcentrum kunnen gaan?''

Noor leunde tegen de deur en gaapte vermoeiend. ''Sure, maar je bent me wel een ontbijt veronderschuldigd, Zara."

Ik glimlachte schemerig en ging aan de kant staan, zodat ze naar binnen konden lopen.

Noor plofte op de bank en haar ogen glinsterden als ze om haar heen keek. "Gosh, Zara. Het is hier prachtig."

Esma rolde met haar ogen en nam naast haar zusje plaats.

Ik uitte een lach en wreef over Ela's rug. "Dankje, Noori."

''Zara?'' Twee paar armen sloegen zich plotseling om mijn middel. ''Wie- oh."

Een luide gil verliet de mond van Esma als ze haar handen voor haar ogen sloeg.

Noor klakte haar tong verveeld. ''Ik heb beter gezien.''

"Noor," siste Esma en hield haar hand voor Noor's ogen.