Burn the truth (NL)

| 25*|

Mijn ogen rolden over de mensen op het strand met bekers drinken in hun handen, rustig aan het dansen.

Een kleine bar lag in het midden van het enorme strand voor het verkoop van snacks en drinken.

Bij het voelen van de koude windvlaag, sloeg ik mijn grijze mantel over mijn lichaam.

Ik keek Imran verward aan. ''Waarom zijn we hier, Imran?''

Als reactie daarop verstevigde hij zijn greep over mijn hand.

Ik uitte een zucht en staarde naar de blauwe hemel. Een fijn gevoel drong naar binnen bij het voelen van het zand door mijn tenen.

Met mijn witte hakken in mijn ene hand en mijn andere hand in die van Imran, liepen we over het strand.

Mijn blik viel op onze verstrengelde vingers en ik glimlachte.

Als ik weer opkeek, zag ik dat we ons op een afgelegen plek bevonden. Het geluid van golven, gaf een rustgevend gevoel als het wind door mijn losse haren vloog.

Ik wierp een blik op mijn blauwkleurige jurk tot aan de enkels en gaf mezelf mentaal een klap voor de keuze. Ik had beter een broek kunnen aandoen met een trui.

Imran trok aan mijn hand als mijn snelheid verminderde en leidde me naar de zee.

Ik hield mijn hand voor mijn mond bij het zien van het beeld. ''Imran.'' Ik liep langzaam naar de opgestoken tent en bewonderde het harde werk. ''Dit was niet nodig.''

Hij schonk me een oogverblindende glimlach en ging op het deken zitten. "Natuurlijk wel." Zijn hand klopte zachtjes op de plek naast hem. ''Kom zitten.''

Ik plofte neer op het zachte deken en ging met mijn benen over elkaar zitten.

Imran pakte een mand tevoorschijn waarna hij erin grabbelde. ''We hebben panini's, tosti's, chips, cupcak-''

''Panini's zijn voldoende.'' Ik schonk hem een glimlach.

Hij haalde twee panini's tevoorschijn en ik nam er één dankbaar aan.

"Drinken?" vroeg hij als hij in de mand keek.

Ik pulkte aan het aluminium over het warme panini. "Water, alsjeblieft." Niet veel later werd een fles water voor me neergelegd.

Een tevreden hmm verliet mijn mond, bij het proeven van de panini met kip. Het smaakte heerlijk.

Bij het zien van een frons op zijn gezicht, liet ik mijn handen met de panini zakken. ''Wat is er?''

Imran hield zijn lippen tegen elkaar en staarde recht voor zich uit. ''Ik heb nagedacht over de afgelopen dagen.''

Ik kauwde nerveus op een stukje kip.

''Ik begrijp dat ik fout zat, Zara. Ik had je niet links moeten laten liggen. Ik had niet moeten drinken." Zijn ogen keken me voor een paar seconden aan. "Ik had thuis moeten zijn, bij jou, aan het inpakken voor onze reis."

Niet wetend, hoe ik daarop moest reageren, hield ik me stil.

"Mijn moeder wilt me niet meer zien, Zara." Zijn ogen hielden een sombere blik. "Ik besloot die dag na het werk naar mijn moeder te gaan. Zoals verwacht, was ze niet bij de bruiloft komen opdagen. Ik wou kijken of het goed met haar ging."

Het was stil voor een moment.

"We hadden een grote discussie." Over jou. De woorden hingen in de lucht en ik raakte oncomfortabel.