Burn the truth (NL)

| 57 |

Ongeduldig, stond ik voor de deur te wachten. De punt van mijn schoen tikte nerveus op de grond als ik om me heen keek.

Bij het horen van de slot opendraaien, keerde ik me tot de deur.

De deur werd geopend en een vrouw rond de vijftig stond in de deuropening.

Haar donkerblonde haren hadden grijze streken en haar donkerbruine ogen waren identiek aan die van Camilla en Ela.

De fitte tante die ik kende, had nu een houten stok bij de hand die haar lichaam ondersteunde. Een teken dat haar benen de gewenste kracht niet hadden om haar overeind te houden.

Ze hield de deur stevig vast als ze mij vragend aankeek. "Hallo?"

"Tante Renée." Ik zette een stap naar voren. "Ik ben het. Zara."

"Zara?" herhaalde ze in gedachten. Realisatie drong tot haar door. "Eliana's dochter?" vroeg ze met grote ogen.

Ik knikte langzaam.

"Mijngod, hoe ben ik daar niet eerder op gekomen." Haar bruine ogen bekeken mijn gezicht aandachtig. "Je lijkt spreken op Matin."

Ik beet op mijn lip bij het horen van mijn vaders naam. Een zucht verliet mijn mond. Focus, Zara. 

Ik schudde de gedachtes weg en ging rechtop staan. "Mag ik binnenkomen?"

Tante Renée fronste voor even.

Mijn ogen keken haar wanhopig aan. "Ik wil Ela bezoeken. Alsjeblieft?" Ik gritste een aantal blaadjes uit mijn tas en reikte het naar haar toe. "Dit is de brief van de rechtbank met de toestemming."

Ze nam de papieren in handen en knikte naar binnen. "Kom verder."

Opgelucht, stapte ik in het huis en trok mijn schoenen uit. Bij het horen van Ela's stem, stokte mijn adem in mijn keel.

Ik had Ela twee weken niet gezien en ik stond te trillen van enthousiasme.

Sinds Faid mijn dochter bij tante Renée had afgezet, voelde ik haar afwezigheid als een steen op mijn hart.

Ik had die dag de moed niet om haar te laten gaan dus had Faid de touw van mij overgenomen en Ela naar tante Renée gebracht.

Bij het zien van haar kleine figuur in de tuin aan het schommelen, voelde ik mijn ogen prikkelen. Ik had haar gemist.

"Ik werd twee weken geleden gebeld met het nieuws dat mijn kleindochter bij mij tijdelijk zou verblijven." Ik keek opzij en zag dat tante Renée naast me was komen staan met haar ogen op Ela gericht.

"Ik was zo verrast. Ik wist dat Camilla zwanger was, maar dat ze haar dochter aan jou had gegeven?" Haar toon hield afschuw en ontevredenheid. "Ze kan niet eens voor haar eigen dochter zorgen."

Het was stil voor een minuut.

"Ik heb Ela niet op de wereld gebracht," begon ik zachtjes. "-maar ik beschouw haar als mijn eigen dochter," gaf ik zelfverzekerd aan.

Tante Renée keek me voor een moment onderzoekend aan. "Ik heb de rol van een tante nooit voor jou en Faid vervuld. Eliana en ik waren niet eens op goede termen. Waarom doe je dit voor ons, Zara?"

Herinneringen vlogen voorbij van toen Faid en ik op straat slingerde, zonder huis, eten of geld.

"De band dat u met mijn moeder had en de band tussen u en mij en Faid, definieert Ela niet."

Mijn ogen rolden weer naar Ela. Haar donkerblonde haren vlogen in de lucht als ze zachtjes heen en weer schommelde. "Ela is een kind. Een kleuter. Ze was een baby toen ik haar voor mijn deur vond."